Geen griep
Toen ik vorige week bij de slager (die ene waar het áltijd druk is) stond te wachten op mijn beurt, moest ik toevallig niezen. Ik niesde heel verantwoord in mijn elleboog, wel zo hygiënisch tussen alle vleeswaren. Maar toch was er een vrouw die hysterisch begon te prevelen dat ze net ziek was geweest en niet wéér de klos wilde zijn… Een andere, niet zo hysterische vrouw reikte me een zakdoekje aan: "Vervelend hè, die griep", zei ze. Uit beleefdheid nam ik het zakdoekje aan en snoot voor de vorm ook maar m'n neus erin, ook al was dat niet nodig. Ik heb namelijk, in tegenstelling tot vele anderen, geen griep.
Naast molens, tulpen, en schaatsen is ook de jaarlijkse griepepidemie iets typisch Nederlands. Je kunt het bijna een traditie noemen. Half Nederland ligt snotterend en ziek op bed. Massaal wordt er Antigrippine en Oscilicoccinum (uit de categorie: een woord dat je niet zo vaak hoort, behalve tijdens een griepepidemie, want dan word je ermee doodgegooid) ingeslagen en gehamsterd. Je kunt maar beter goed voorbereid zijn, want 'als we gaan, dan gaan we met z'n allen'. Behalve ik. Ik heb geen griep.
De griep, of laat ik het iets chiquer zeggen: influenza, is op veel plekken het gesprek van de dag. Gehoord in de Albert Heijn: "Mijn Herman is al drie dagen aan het rochelen, ja, hij heeft echt griep want zijn snot is groen." Iiieuwww. Gehoord op een feestje: "Ik ben al weken grieperig en volgens mij heb ik iedereen aangestoken, want kind 1 t/m 3 en man zijn nu ook ziek." Wat?! Ik had deze persoon net drie zoenen gegeven…
Overigens heb ik de afgelopen weken al vele vrije (maar nutteloze) uurtjes op m'n werk gehad dankzij de griepepidemie. Afspraken worden afgezegd en vergaderingen worden gecanceld, want: ziek.
Dus los van het feit dat het natuurlijk niet leuk is voor de mensen die wél griep hebben, hoop ik ook voor mezelf dat deze griepgolf snel over is. Ik ben dan misschien niet ziek, maar van al het gedoe dat zo'n griepepidemie met zich meebrengt word ik wel een beetje ziek…