'Die eigen zolderetage was al een hele luxe'
WEESP Diny Boom-Lit (79) en Wim Boom (83) kennen elkaar van een jongerenclubje van de Gereformeerde Kerk in Amsterdam. Ze maakten met die groep leuke uitstapjes; een fietstocht naar Lage Vuursche bijvoorbeeld en dan onderweg stoppen voor een picknick. Wat het nou precies was dat Diny - toen een jaar of 16 - zo aantrok in de toen nog jonge Wim weet ze niet precies: "Het klikte gewoon goed tussen ons."
door Marieke van Veen
Op donderdag 29 mei 1958 stapten de twee in het huwelijksbootje. In Amsterdam, want daar woonden ze toen allebei. "Het was een schitterende dag", herinnert Diny zich als de dag van gisteren. "De dag ervoor plensde het en de dag na onze bruiloft goot het ook weer pijpenstelen, maar uitgerekend op de dag van onze bruiloft scheen de zon volop."
Woningschaarste
Het werd een mooie dag, met 's avonds een gezellig feest. "Onze vrienden van de kerk waren er ook. Er werd flink gedanst." Na het huwelijk ging het stel samenwonen op de zolder van Diny's moeder in de Reinwardtstraat. "Het was in die tijd heel gebruikelijk om in te wonen bij je ouders of schoonouders, omdat er een woningtekort was. Wij hadden op die zolder twee kamers en een provisorisch keukentje en dat was eigenlijk heel luxe. Andere stellen hadden vaak veel minder ruimte en privacy."
Een echte keuken
In huis nummer drie diende zich ook zoon nummer drie aan
In die zoldertijd kregen Diny en Wim hun eerste kind, een zoon. "Maar met een baby steeds die steile trappen op was geen doen. Na een paar weken konden we verhuizen naar een eigen woning in de Baliestraat in Amsterdam. Het was niet echt veel groter, maar het had wel een echte keuken en het was op de begane grond, dus het was wel een behoorlijke vooruitgang." In die periode kreeg het stel hun tweede zoon.
Nieuwe flats in Weesp
Wim werkte als metaaldraaier en later als leermeester en werkvoorbereider. Via zijn werkgever, die had meegebouwd aan de nieuwe flats aan de Sinnigvelderstraat in Weesp, kon het paar zich aanmelden voor een appartement in dat complex. Tot hun blijheid kregen ze de woning toegewezen en dus verhuisden ze naar Weesp, inmiddels zo'n 52 jaar geleden. Wims vader en grootvader waren geboren en getogen Weespers, dat maakte de stap minder groot.
Drie zoons
In huis nummer drie in Weesp diende zich ook zoon nummer drie aan. Diny: "Zelf kom ik uit een echt meisjesgezin. Mijn ouders kregen vijf dochters en geen zoons. En bij mij was het dus weer andersom. Inmiddels hebben we vijf kleinkinderen, zowel jongens als meisjes." De zoons wonen met hun gezinnen elders in het land. "Dat is best jammer hoor, je kunt 's avonds niet spontaan even op de koffie gaan. We moeten bovendien met de trein." Daarom kijken ze extra uit naar aanstaande zaterdag, dan gaan ze er samen met familie, vrienden en bekenden een gezellige dag van maken. Gistermiddag, op hun trouwdag zelf, kwam burgemeester Bas Jan van Bochove naar de Sinnigvelderstraat om het diamanten bruidspaar persoonlijk te feliciteren.
Genieten van elke fase
Als we ter afsluiting van het gesprek vragen naar de gelukkigste jaren in hun 60-jarig huwelijk, vinden Diny en Wim het lastig om een keuze te maken.
'De mooiste jaren? Elke fase heeft zo zijn eigen bekoring'
"Elke fase heeft zijn eigen bekoring", vindt Diny. "Natuurlijk kijken we met veel plezier terug op de tijd dat onze jongens nog klein waren, maar we genieten er ook erg van dat ze nu allemaal zelf een leuk gezin hebben."