Bouwen aan tweede leven Laurentiuskerk
Een legertje van 14 man zaagt, timmert en metselt in de Laurentiuskerk. Een kijkje bij de bouw.
WEESP "Kijk, daarboven komen de bierketels van Wispe. En zie je die boogvormige ramen daar? Daar komen er nog twee naast, voor een grotere lichtinval."
Cees van Vliet wijst naar links en rechts als hij vertelt hoe de transformatie van zijn Laurentiuskerk aan de Herengracht in Weesp vorm moet krijgen. Maar eerst wil hij de voormalige sacristie laten zien, het enige kamertje waarin alles bij het oude blijft. De inrichting uit 1876, de versierde houten panelen, de kasten voor de gewaden van de pastoor, het wasbakje (de lavabo), alles is er nog. In dit gedeelte van de kerk komen, zoals dat heet, 'commerciële ruimtes' (we stellen ons een stijlvol kantoor voor). De eerste beslissing van de toekomstige huurder is of hij van de sacristie een vergaderruimte maakt of toch het directiekantoor.
Via een gangetje dat er gisteren nog niet was, lopen we terug de kerk in. Er wordt druk gebetonblokt aan een toekomstige toiletruimte. Dicht bij de plek waar het priesterkoor was, maar daar moet je maar niet te veel bij nadenken. Ook gek om voor te stellen: halverwege in de voormalige kerk komt een inpandige garage. In de gevel aan de Blomstraat zit nog altijd een grote scheur in de muur: je kijkt er zo door naar buiten. De scheur zal worden gedicht, maar Van Vliet houdt hem zichtbaar. Door het aanbrengen van een geheel nieuwe fundering heeft de Weesper het verzakken van het bouwwerk gestopt en biedt hij de Laurentiuskerk een tweede leven. Een uit het lood staande zijmuur met scheur is dan een mooie imperfectie die blijft herinneren aan het huidige tijdsgewricht.
Er moet nog veel gebeuren voordat hier een proefbrouwerij, een yogastudio, commerciële ruimten, appartementen en (in de toren) een hotelkamer zijn gemaakt. Over een jaar zal het eindplaatje duidelijk in beeld zijn. Dan staat ook de torenspits er weer op. Het WeesperNieuws blijft de bouw volgen.
