Gastvrij
Weesp op z'n best. Dat was het dit weekend. Mooier dan dit wordt het niet, denk ik.
Dit was grotendeels te danken aan het fantastische weer: zonnetje, lekker warm maar met een verfrissende wind. Heerlijk. Maar natuurlijk hadden 'we' (want wat mij betreft heerst het 'wij-gevoel' in Weesp) op zaterdag ook alles uit de kast getrokken om Weesp zo aantrekkelijk mogelijk te maken. En om zo gastvrij mogelijk te zijn.
'Gastvrij', ik zocht het even op in de Dikke van Dale, betekent 'gul in het ontvangen van gasten'. Je zou 'gastvrij' ook kunnen interpreteren als 'vrij van gasten'. Maar in het geval van die laatste betekenis was Weesp zaterdag helemaal niet gastvrij. Want het was druk! De dagjesmensen arriveerden bij bosjes, zowel op de fiets als per boot. In de Vecht werd gezwommen, door de Slijkstraat werd geschuifeld en op de terrasjes werd geborreld.
Toen de Sluisbrug open stond en er dus drommen mensen voor stonden te wachten, zag ik twee Weesper zussen hun slag slaan als Weesp promotieteam. De zussen vertelden enthousiast over al het moois dat Weesp te bieden heeft. Dat ging van de lekkerste gehaktballen bij het Helletje, tot varen op de Vuurlinie en ijsjes bij Nelis. Deze ode aan Weesp vertelden de zussen vrolijk aan iedereen die het maar wilde horen. Weliswaar konden de mensen die het niet wilden horen geen kant op, want zoals ik al zei: de brug stond open :-) Maar ik durf te wedden dat dankzij het enthousiasme van de zussen er meer gehaktballen zijn verkocht. En die wachtrij voor de Vuurlinie viel ook niet te ontkennen.
Toevallig kwamen er zaterdag een heleboel vriendinnen van me uit alle hoeken van Nederland naar Weesp. Zij vonden dit helemaal niet zo toevallig, want mijn vrijgezellenfeest stond al weken in HUN agenda. Maar ik was blij dat ze Weesp op deze fantastische dag troffen. Stuk voor stuk waren m'n vriendinnen dol enthousiast over het prachtige, knusse en tegelijk bruisende, gastvrije Weesp. En ondanks dat het niet mijn verdienste is dat Weesp zo leuk is, was ik toch enorm trots.