Machiel Ittmann zou wel vaker met zwaaiende armen (en benen) over de finish komen.
Machiel Ittmann zou wel vaker met zwaaiende armen (en benen) over de finish komen. Foto: André Verheul sr

Triatlon Throwback | Wederzijdse liefde

In de aanloop naar de 29e WeesperNieuws Triatlon op zondag 2 september 2018 elke week een foto uit ons triatlonarchief waar je naar blijft kijken.

Foto

Hier ontluikt de wederzijdse liefde tussen Machiel Ittmann (toen Amstelveen, nu Hilversum) en het Weesper triatlonpubliek. Hij zou nog vaker met zwaaiende armen (en benen) over de finish op het Grote Plein komen. Hij won in 1994, 1996 en 1997 en is daarmee nog altijd recordhouder. 'De Ittmann' werd later Nederlands kampioen wintertriatlon, meervoudig nationaal kampioen langlaufen en twee keer tweede op het NK triatlon in Almere. In 2016 zagen we hem weer eens terug in Weesp. Hij vierde zijn derde plaats met zwaaiende armen en benen.

1994

Met het oog op de hele triatlon van Almere was de toen 25-jarige Machiel Ittmann van plan om het hier rustig aan te doen. "Maar door het publiek langs de kant wordt je toch opgezweept en ga je toch wat harder", sprak hij in de microfoon van Radio Weesp nadat hij als eerste over de finish kwam in een nieuw parcoursrecord van 1.47.37.