Stephanie Prinssen is tekstschrijver, yogadocent en betrokken bij Weesp Chamber Music Festival. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.
Stephanie Prinssen is tekstschrijver, yogadocent en betrokken bij Weesp Chamber Music Festival. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.

Veni vidi fixi

Hebben we een handig Weesper appie, gebruiken we dat niet genoeg. Terwijl zowat iedereen op straat ogen in zijn hoofd heeft en een telefoon op zak. Zodat losliggende stoeptegels, rondslingerend straatmeubilair en andere openbare ongemakken direct kunnen worden gemeld bij de gemeente. Nu kan dat al ruim een half jaar, maar Pokémon-taferelen blijven uit. Nergens zie je spiedende speurneuzen die concurrerende clubjes klachtenjagers verwoed in verwittigen proberen te verslaan. Nee, dat klussenmelden via de Fixi-app heeft in Weesp geen hoge vlucht genomen. Dat kan desinteresse zijn of door onbekendheid komen, hoewel … ik struikel vooral over de naam.

Want ik weet niet hoe het bij jou zit, maar bij woorden als fixen, fixte, gefixt, denk ik absoluut niet aan een digitaal gemeentelijk klachtenloket. Bij mij brandt direct die grijnzende kop van Sick Boy op mijn netvlies. Je weet wel, die te blonde pimpige hosselaar uit de Schotse cultfilm Trainspotting, die tijdens een afkick triomfantelijk een 'fix' uit zijn schoenhak tevoorschijn tovert. Een ingenieus bedacht klusje, maar met de verrommeling van onze openbare ruimte heeft dat niets van doen. Laat staan met die gezellige huiskamer van het jongerencentrum dat Weesp rijk is, en toevallig de naam van die wereldhit draagt. Dergelijke verwarring gooi ik op homonymie, oftewel dubbelzinnigheid door gelijknamigheid. In dit geval veroorzaakt door woordklank en een filmklassieker uit de vorige eeuw.

Nee, dan fiksen, fikste, gefikst. Die spelling voelt gewoon aan als probleemoplossend karweien. Bovendien klinkt erin door dat elke klus binnen een werkweek wordt geklaard. Alleen doe mij een lol, en geeft die app geen naam als Fiks of Fiksie, daarvan lopen de rillingen echt over mijn rug. Dat vloekende jarenzeventig woordbeeld alleen al, en die associatie met hyperende pyromanen krijg ik ook niet meer weg. Nee, dan toch maar Fixi. Zelfs als het een nieuwe hemelzeiler oproept. Iets in de trant van een baardige hipster op zo'n doortrappende wielerbaanfiets. Een verzakkend stoepje wordt hem noodlottig, en na een salto mortale ligt hij op zijn rug. Toch trekt hij direct zijn smartphone. En dat verzakte stoepje? Veni vidi fixi, gewoon binnen drie dagen weg.