Toerist
Het klinkt bijna als een scheldwoord. Toerist. En ik denk dat het soms ook als een scheldwoord wordt gebruikt. Ik snap dat.
Toen ik afgelopen weekend in Rome was, heb ik veel toeristen kunnen observeren in hun natuurlijke habitat: een vreemde stad. Ik vind dat interessant. Het viel me namelijk op dat grote groepen vakantiegangers vaak braaf in een rij achter een reisleider aanlopen. Gewoon volgen, niet nadenken. Vaak hebben ze oortjes in, zodat al het interessants dat de reisleider vertelt direct vertaald kan worden in hun oor. Wow.
Nog zoiets: de typische toerist gaat bij voorkeur ergens stilstaan waar het niet handig of ronduit gevaarlijk is. En anders wel ergens waar ík net had willen staan. Vaak staan ze dan stil om even hun selfiestick uit hun heuptasje te pakken.
Het toerisme in Weesp is ook in opmars. Ik heb zelfs al groepen toeristen uit touringcars zien komen op de Nieuwstraat. Aan de ene kant vind ik dat fantastisch, want iedereen op de wereld zou ons prachtige Weesp moeten zien! Maar aan de andere kant hoop ik niet dat ons knusse stadje een megatoeristisch oord wordt. En dat straks van alle leegstaande winkelpanden souvenirwinkeltjes worden gemaakt. Waar je dan alleen magneten, mokken en sleutelhangers van Weesp kunt kopen. Of dat de rij voor het Weesper Museum al vanaf 7.00 uur 's ochtends tot voorbij de Hema staat. Of dat de menukaart van Aaltje ook in het Engels, Chinees en Russisch verschijnt, inclusief foto's van de gerechten….
Maar ik zal eerlijk zijn. Ik ben zelf ook een ontzettende toerist. Als ik op vakantie ben, maar vooral ook thuis in Weesp. Een sleutelhanger van Weesp? Ik zou het direct kopen. En als er een Lonely Planet van Weesp was, dan zou ik die ook willen. Al drie keer liep ik mee met een rondleiding van de Historische Kring. Zonder oortjes, dat wel, maar elke keer was het geweldig! En een selfie? Ik maak ze dagelijks! Het liefst midden op de Vechtbrug, de auto's wachten maar even.
Ik moet alleen nog op zoek naar een leuk heuptasje.