'Ik zorg voor de dieren, maar het liefst met mijn handen in mijn zakken'
Ruim 150 Schotse runderen grazen er in het Naardermeer. De kudde wordt beheerd door Wouter Slors. Hij selecteert ook ieder jaar welke Galloways er naar de slacht gaan.
NAARDERMEER Een grote groep Gallowayrunderen ligt ontspannen in het gras in een verstopt plekje midden in het Naardermeer. De dieren zijn groot, sterk, gespierd en hebben een wollige vacht. Er lopen ook kleintjes tussen met een hoog aaibaarheidsgehalte. Maar aaien, dat is niet zo'n goed idee. "Nee, we laten ze zo veel mogelijk met rust. Het is hier geen kinderboerderij", zegt beheerder van de kudde Wouter Slors.
Het is nog een hele toer om bij deze dieren te komen. We rijden vanaf boerderij Stadzigt naar de Visserij en scheuren dan met een klein bootje over het Naardermeer. Een vaartochtje dat Wouter duidelijk vaker maakt. Hij geniet met zijn gezicht in de zon en met de haren in de wind. Hij neemt de bochten krap en vaart zelfverzekerd door. Wouter kent het gebied op zijn duimpje. Hij is 'groene freelancer' bij Free Nature en wordt onder andere al 24 jaar ingehuurd als rietkapper en beheerder van de Gallowayrunderen. De boot vaart de kant op en we belanden op de ringdijk, links van het Grote Meer.
"Dit is de meest afgelegen plek in het Naardermeer, het verst van de bewoonde wereld. Vroeger stroomde hier het water vanaf de Vecht het Naardermeer in. Daarom is de grond keiachtig. Hier grazen de fitste koeien uit de kudde." Wouter klimt op een zandheuvel en kijkt om zich heen: "Dat zwarte stipje. Daar is de kudde."
Geen mens te zien
In de verte raast de trein voorbij en zien we de ophaalbrug over de Vecht bij Fort Uitermeer. Geen mens die hier komt. Behalve Wouter Slors. Hij stapt met zijn kaplaarzen stevig door over het paadje dat de runderen zelf ook gebruiken. Dan zien we ze: liggend in het gras, heerlijk duttend en rustig grazend. "Zoals je ze nu ziet liggen in dit prachtige gebied lijkt het wel een reclamefilmpje. De dieren zijn prachtig, het weer zit mee, er is niks aan de hand, de dieren zijn heel ontspannen", zegt de beheerder tevreden.
Inspectie
'De kudde graast op de meest afgelegen plek in het Naardermeer'
Wouter begint met het inspecteren van de kudde. Hij telt de dieren en kijkt of er geen problemen zijn. Hij kijkt de baas even aan, loopt langs koeien die zwanger zijn en de jonge dieren worden extra goed in de gaten gehouden. "Ik kom twee keer in de week langs en daarvan doe ik altijd één iets uitgebreidere controle." Hij vervolgt: "De dieren die hier grazen noemen we de sociale kudde. Het is een familie bij elkaar met stieren, kalveren, pinken en koeien, in totaal 42 dieren. Door het jaar hebben ze een andere voedingsbehoefte. Op 14 november worden ze daarom gevangen en verplaatst richting de Karnemelksloot. Daarnaast zijn er nog wat kleinere stukjes natuur waar andere Galloways lopen. In totaal grazen er ongeveer 150 dieren op 240 hectare land."
Sterk en fit
Wouter grijpt alleen in als dat nodig is. "Ik zorg voor de dieren, maar het doel is om dat zo veel mogelijk te doen met mijn handen in mijn zakken. Deze dieren zijn geweldig sterk en fit. Maar als ik zie dat een jonge stier het niet redt, dan laat ik een veearts komen en zal ik bijvoeren."
Het mooiste is als de kalveren in februari / maart worden geboren. "Dan teren ze eerst op de moedermelk en grazen ze van het sappigste gras in het voorjaar. Het is gebeurd dat een moeder haar kalf niet accepteerde. Ik heb haar - Truus - mee naar huis genomen en de fles gegeven. Toen ik een keer weg moest en mijn vrouw het overnam werkte dit niet. Pas toen ze mijn jas met mijn geur had aangetrokken wilde het kalf drinken. Truus is nu drie jaar oud en graast in de kudde. Ik hecht mij niet echt aan de dieren, maar Truus is gezellig, ze is een van de weinige die graag naar mij toe komt."
Truus naar de slager
Toch zal het niet lang meer duren voordat Truus en nog zes andere dieren naar de slager gaan. "We selecteren heel goed. Dit keer gaan er zeven naar de slacht. We vangen ze en ik begeleid ze naar het transport. Natuurlijk heeft het iets droevigs, maar ik zorg dat de dieren met respect behandeld worden. Het is humaner dan wanneer ze verhongeren of wanneer ze lijden nadat ze iets breken of ziek worden."
De verkoop van het vlees gebeurt al bijna zeven jaar en is vrijwel altijd snel verkocht. "Het heeft een hele goede smaak omdat de dieren rustig groeien, goed gras eten en niet opgejaagd worden. Het is geen biefstukkoe, het vlees is meer geschikt voor worst, stoofvlees en gehakt." De eerstvolgende verkoop is zaterdag 17 november. Het vlees kan besteld worden via gallowaynaardermeer.nl.
Dinsdag 20 november houdt Wouter Slors samen met collega Arjen Boerman een lezing. Aanvang om 19.30 uur in de Werkschuur van Natuurmonumenten tegenover Gasterij Stadzigt. Aanmelden per mail: wouter.slors@freenature.nl.