Donderwolkje
Er hangt een donderwolkje boven m'n hoofd. Je zou het een januaridip kunnen noemen, of noem het humeurig, prima. Overal waar ik ga arriveert het donderwolkje ook. Zo ook hier in Bilbao. Ik ben namelijk Nederland even ontvlucht voor een lang weekend in het zonnige Spanje. Wat blijkt? Hier in Baskenland is het net zo koud en net zo regenachtig als in Nederland… Zodra ik het vliegtuig uitstapte zag ik de bui al hangen. Letterlijk.
Ik dump mijn tas in het hotel en zoek een barretje op om wat te drinken. Even verderop loop ik een halfvolle kroeg binnen. In de hoek ga ik aan de bar zitten, bestel bij de goedlachse barvrouw een 'vino blanco' en daarna pak ik m'n boek uit m'n tas. Ik ben toch alleen.
Dan word ik op m'n schouder getikt. Achter me staat een Spaans-uitziende man met een grijze snor.
"Ola señorita, where are you frrrom?"
Het feit dat ik met m'n koptelefoon op een boek zit te lezen en daarmee dus uitstraal dat ik liever met rust word gelaten, interesseert de besnorde snuiter zeer weinig.
Ik haal m'n koptelefoon uit m'n oren, glimlach geforceerd en zeg: "I'm from the Netherlands. Holland." Het duurt even voordat hij het snapt.
Hij lacht: "Ahhhh Holanda! Which city?"
M'n glimlach wordt iets oprechter als ik antwoord: "Weesp! The most beautiful town in Holland."
De man trekt z'n wenkbrauwen op en zegt: "I only know Amsterdam..."
Ik kan nu aan deze knakker uitleggen dat technisch gezien Weesp óók Amsterdam is en dat het een gemis in zijn algemene ontwikkeling is dat hij Weesp niet kent. En trouwens, waarom vraagt hij eigenlijk uit welke stad ik kom als hij toch alleen Amsterdam kent?! Donderwolkalarm!! Ik draai me geïrriteerd weer om richting de bar en vraag of ik mag betalen.
De barvrouw kijkt me stralend aan en geeft me een vriendschappelijke knipoog, terwijl ze zegt: "You don't have to pay. Hope you can smile again now?"
Een beetje beduusd loop ik naar buiten. Verdomd, de zon schijnt. En mijn eigen donderwolkje is ook weg.