Dieptestimulatie
Ken je dat gevoel? Dat juist de tussen neus en lippen door gezegde zaken je het diepste treffen? Vorige week woensdag had ik het nog. Tijdens het lezen van de column van voorganger Stasse, waarin vriend Jan schijnbaar achteloos met woorden strooit als 'het terras van de Eendracht' en 'in kleine kring allang besloten'. Bam. Dat kwam binnen. Vooral omdat – zo voorspelde Jan ook al – de toekomst er direct het nu van werd, en daar vloog mijn oerige hagedissenbrein prompt van in de gordijnen. Want waar in vredesnaam zou dat terras dan wel niet kunnen komen? Toch niet op die net aangelegde laadpaalplaatsen aan het water? Of godbetert voor hun deur op het Grote Plein? In mijn blinde paniek zag ik al een stamp tafels en stoelen een loeiende ambulance de doorgang versperren en de wekelijkse markt inkrimpen tot een handjevol kramen in de Eendracht zelf voor de bar. Amechtig van mijn eigen angstreactie maande ik mijn gierende gedachten tot rust met het besluit dat onze Janneman er flink naast moest zitten. En ja, dat kan ik nu luidkeels van de daken schreeuwen want vriend Jan is momenteel doof. Of eigenlijk: doof, duf en koortsig van de besnotterde griep. Zo merkte ik – ook diezelfde woensdag – bij een retestrak jazzfunkkwartet dat in The Walrus speelde. Dit maakte zijn uitspraken een stuk minder betrouwbaar. Maar toch lieten ze mij niet los. Ik ben gewoon niet van de handjeklapzaken. En voorbarige toespelingen daarop vooraf aan de deadline van dit stukje én aan de presentatie van de gemeentelijke plannen? Daarvan slaat mijn brein op tilt.
Nu maar hopen dat onze Jan afgelopen maandag geen gelijk heeft gekregen, en er ruimte voor inspraak was. Anders zal ik tegen mijn vliegende paniek naar genezend ultrageluid moeten grijpen. Want dat kan – volgens recent wetenschappelijk onderzoek – via dieptestimulatie op niveautje amygdala mijn emotionele hersenactiviteit met precisie bewerken. Mocht ik daar niet genetisch gevoelig voor blijken te zijn, dan kan ik nog altijd overgaan op actievoeren onder het motto 'Eendracht maakt macht, tweedracht breekt kracht'. Maar niet zonder vriend Jan eerst veel beterschap in zijn oor te toeteren.