Trap na
Om mogelijke eenzaamheid in mijn buurt te doorbreken, schuif ik maar wat graag mijn kat naar voren. Want dat brutale grootoogje krijgt in een weekend meer buren bijeen dan een stevig potje mens-erger-je-niet op een doordeweekse donderdag. Gewoon door in een hoge boom te sjezen en dan van angst te gaan mekkeren en mauwen. Dat hoorden wij zelfs drie huizen verderop. Wij erheen natuurlijk. En maar zoete woordjes strooien. En maar met d'r brokjes rammelen. Maar nee. Mevrouw bleef zitten waar ze zat. In de boom. Achter in de tuin van de nieuwe buren. Dus belden we met een flinke schuifladder onder de arm bij hen aan. Waarop zij en hun slaperige buurman Yorick - gewekt door het geblèr- vol belangstelling konden genieten van ons geklauter om die donderse deugniet uit de boom te plukken. De lange ladder lieten we daarna als dank te leen achter in de tuin. Alleen toen madam de volgende dag weer die boom in was geroetsjt, waren de buren niet thuis en bleek de trap te zijn verdwenen. Kan gebeuren, dachten we. Dus leenden we met veel gevoel voor straattheater van overbuurman Jan zijn ladder in drie delen. Ons gesjouw trok de aandacht en overbuuf Zoë schoot ons vriendelijk te hulp. Ook dat mocht niet baten. Die kleine doerak zocht het van ellende steeds hogerop. Ten einde raad besloten we dat de boombast best beklauwbaar was te noemen. En gaven die troela nog één kans om er zelf uit te komen voordat de brandweer werd gebeld. We hielpen Jan weer terug aan zijn ladder en togen naar huis om te zien of het werkte. En ja hoor, na een stief kwartiertje huppelde ons divaatje op hoge pootjes weer naar binnen. Sloop tersluiks langs haar brokjes, dronk een drup en vleide zich voor een schoonheidsslaapje bevallig neer op haar favoriete fauteuil. Eind goed, al goed. Zal je denken. Op een zeer verontruste dame in een straat verderop na. Want die dacht dat er bij haar was ingebroken toen ze in haar tuin een vreemde trap ontwaarde. Want daar had de nieuwe buurman onze ladder abusievelijk teruggezet.