Jan
Stefan: "Je viel ineens weg."
Jan: "Ja sorry, ik hoorde je niet meer. Zat buiten voor mijn deur koffie te drinken toen er vliegtuigen op geluidsniveau Aalsmeer kwamen overvliegen, direct gevolgd door zo’n 30 wanhopige mannen van middelbare leeftijd die zich een kopgroep waanden en zich klaar leken te maken voor een massasprint in een touretappe, eindigend bij café Bijna Thuis…Ik plakte me snel tegen de muur van mijn huis en werd vervolgens uitgescholden toen ik riep dat ze tegen de rijrichting in fietsten. Maar goed, ik leef nog…"
Stefan: "Ja ik ken ze: hele boze, verbeten mannen op een racefiets. Maar goed… hoe was het? Je was er dus bij?"
Jan: "We waren er allemaal bij. Het was mooi en liefdevol, nadat ik hem vertelde dat ik me gelukkig voelde dat hij mijn vader was en dat ik van hem hield zuchtte hij zacht maar beslist: “Heel goed.” Toen hij even later zijn laatste adem uitblies boog mijn moeder over hem heen, kuste zijn voorhoofd en zei: “Ga maar lekker slapen." Het was zo mooi dat ik me afvroeg wat het voor tranen waren die over mijn wangen biggelden."
Stefan: "Mooi."
Jan: "Morgen de uitvaart. Ben nu de muziek aan het uitzoeken: het War-requiem van Britten vond hij mooi, maar ook de Carmina Burana van Orff. Echt veel te heftige muziek allemaal, maar zoals mijn moeder zegt: zo is het leven."
Stefan: "Zo is het! Is hij nu van altijd?"
Jan: "Wat ik weet is dat hij voorgoed afscheid heeft genomen van zijn lichaam en dat hij eindelijk bevrijd is van de oorlogsrugzak die hij zijn hele leven lang meezeulde. Ondanks dat was hij een positieve vader, een intelligente, lieve, levenslustige man die genoot van mijn moeder, zijn kinderen, pleegkinderen, kleinkinderen en zijn achterkleinkinderen. Voor ons allemaal is het morgen geen afscheid; Jan Blijft. Jan is van altijd."
Stefan: "Wat ga je nu de rest van de dag doen?"
Jan: "Ik ga voor morgen mijn pak uithangen, mijn blouse strijken en mijn schoenen poetsen. Verder ga ik de gemeente bellen of het klopt dat er de laatste tijd zoveel vliegtuigen over Weesp vliegen en waarom de maximumsnelheid voor auto’s in de binnenstad 30 is, maar dat dat schijnbaar niet voor levensgevaarlijke plezierwielrenners geldt die vaak moeiteloos de 40 aantikken. Het leven gaat keihard door."
Stefan: "Sterkte morgen Jan, en hou vol."
Jan: "Ja, dank je. Hou vol."