Koe in de sloot
In deze tijd van het jaar is het elke week wel een keer raak: een koe in de sloot. Hoe het gebeurt zien we vaak niet, maar we vermoeden dat ze tijdens het drinken, door een duw van een ander, of door onstuimig gedrag als ze 'tochtig' (= vruchtbaar) zijn, in het water vallen.
Hoewel koeien verre familie van de waterbuffel zijn, kunnen ze niet echt goed zwemmen. Hun gespartel ziet er wat onhandig uit, maar het lukt ze wel hun hoofd boven water te houden. De meeste koeien klimmen zelf weer op de kant, maar als ze met hun poten vast komen te zitten in de modder moeten we als boer hulp bieden. De hoorns – die wij bewust niet verwijderen – komen nu goed van pas en dienen als handvat om een touw aan te binden. Dit touw maken we vast aan de trekker, waarmee we voorzichtig vooruitrijden en de koe lostrekken.
Op een bruggetje dat twee van onze weilanden aan elkaar verbindt, zag boer Jurre onlangs twee koeien een beetje stoeien. En jawel: de ene koe gaf de andere zo'n harde duw dat ie van de brug af in het water plonsde. Bommetje! Gelukkig kon ie zelf weer op de kant klimmen. Stelletje ongeregeld.