Van het padje
Omdat ik als thuiswerkende tekstschrijver soms even niet weet welke kant ik op moet, drink ik graag een bakkie verkeerd buitenshuis. Dat werkt verfrissender dan doelloos kattenfoto's liken op andermans Instagramfeed. Dacht ik. Tot ik van de week de deur uitliep naar mijn favoriete koffiestek. Wegens aanhoudende regen had ik mijn bril thuisgelaten. Waardoor ik, kippig als ik dan ben, prompt in het Weesper wegwijzerwalhalla verstrikt raakte. Want werkelijk overal nodigden strategisch geplaatste borden, stickers en paaltjes mij uit om van mijn doel af te wijken en de weg naar weet ik waarheen in te slaan. Gelukkig was ik lopend, waardoor de Electric Freeway en de Geinroute mij niet gek konden maken. Een mij nietszeggend paaltje op kruishoogte lukte dat bijna wel. Het trok mijn aandacht door de helderoranje sticker die erop prijkte. Verder leek het een composieten hoekprofiel uit een bouwmarkt in de schutkleur beige. Waardoor ik het tussen de
geparkeerde fietsen zowat over het hoofd had gezien. Was dit nieuw of wat? Ik bestudeerde het geval en gokte dat het met een kralensnoer bekroonde stokmannetje een wandelaarsnetwerk aangaf. Een met een behoorlijk bereik ook, gezien de vele gekleurde pijlen en vlakken die de rest van het paaltje bevolkten. Nu kon ik lettend op wegwijzers in plaats van op de omgeving niet meer verdwalen bij het maken van een ommetje. Verrijkt, maar ook enigszins verward door deze kennis vervolgde ik via de Herengracht mijn weg. Om ter hoogte van de Sluisbrug in totale ontreddering te raken. Want daar - al kan het ook aan de plots doorbrekende zon hebben gelegen - leek het voor het brugwachtershuisje wel kermis in de hel. Hier slingerden niet alleen het fietsknooppuntennetwerk en zowel een rode áls een groene ANWB-fietsroute hun richtingen de wereld in, ook de blauw-witte borden van diezelfde wielrijdersbond stonden de weg te wijzen en waren tot overmaat van ramp ook nog extra van rood-witte aanduidingen voorzien. En dat allemaal op de stoep recht tegenover een herhaling van het eerdergenoemde paaltje. Nog net niet gillend van gekte vloog ik Toeters binnen, waar ik zeer bevredigend van rust en koffie werd voorzien.