Radiostilte
Op de honderdste verjaardag van de Nederlandse radio heb ik het natuurlijk over … de radio. Een fenomeen dat mij als luisterend kleutertje al fascineerde. Vooral door de stemmen die, nadat het opwarmlampje groen licht had gegeven, uit de houten bekisting klonken. Alsof er mensen door het antennedraadje naar binnen waren getrokken. Aanvankelijk dacht ik - tot grote hilariteit van mijn ouders - dat de sprekers ook daadwerkelijk in de radio zaten. Dus gluurde ik regelmatig door de spiekergaatjes om te zien of ze het wel naar hun zin hadden zo tussen die opgewarmde buizen. Dat het mannetje van ‘hallo, hallo wie stinkt daar zo’ helemaal niet in de radio woonde, besefte ik pas goed toen ik later zelf - naar ik meen uit een pleerolletje, een batterij en een klos koperdraad - een radio-ontvanger fabriekte waar ik zowaar geluid uit kreeg. Zelf iets gezelligs uitzenden zat er toen sowieso niet in. Om te voorkomen dat iedereen zijn losgeslagen gang ging en om de ether te behoeden voor brullende ego’s en botsende belangen, had je daar in die tijd een zendvergunning voor nodig. Met etherpiraterij en het slim ontduiken van zendwetten buiten de territoriale wateren tot gevolg. Door de opkomst van nieuwe technologieën ligt die speelruimte tegenwoordig anders. Wat dat betreft zaten The Buggles er met hun Video Killed The Radio Star niet ver naast. In 1979 al, hè. Op het album The Age Of Plastic, nota bene. Al is internet de ware killer hier. In elk geval op lokaal niveau in Weesp. Want naast nieuwe media voor nieuws en gekkigheden bood deze digitale snelweg ook de kans om ongestraft zelf een radiostation te beginnen. Waardoor de aanwas jonge radiomakers bij Radio Weesp stagneerde, en deze zender dus na 35 jaar uit de lucht zal gaan. Hoewel de fusie met Amsterdam ook een rol schijnt te spelen. Hoe dan ook, ik zal ze missen op de 106.5 FM, de enige frequentie die ik kraakvrij over mijn autoradio binnenkrijg. Toch zal het in mijn karretje niet tot radiostilte leiden. Nu heb ik eindelijk een goede aanleiding om de antenne te vervangen die onverlaten van mijn autodak hebben gejat.