Koeien in de war
Hoewel we van tevoren hadden gedacht in 6 weken klaar te zijn, duurde het uiteindelijk 13 weken voor de nieuwe melkput af was. 13 druilerige weken, waarin de boeren buiten moesten melken in een noodmelkstal. Waarin het melken twee keer zo lang duurde. En waarin de koeienpoep en -plas langs de voordeur van onze noodwoning dreef. Het had wat mij betreft dan ook geen seconde langer moeten duren. We vierden het afronden van de klus met patat en frikandellen voor alle bouwlui, maar wisten dat we nog niet te vroeg mochten juichen. Technisch en bouwkundig zat de melkput goed in elkaar, maar het was de vraag hoe de koeien op de nieuwe situatie zouden reageren. Anders dan in de oude melkput krijgen ze geen brokjes meer tijdens het melken en waar ze eerst zijwaarts werden gemolken, melken de boeren nu tussen hun achterpoten door. Totale stress dus. Zoals verwacht durfden ze de melkput niet in en toen we ze er alsnog indreven stonden ze met hun kop de verkeerde kant op. Vervolgens lieten ze door alle zenuwen hun melk niet schieten en gaven ze slechts 2 liter per koe. Die bleek ook nog eens zo vies dat we alles hebben moeten weggooien. Zucht. Hopelijk is het een kwestie van dagen.