Schaamte?
“En? Nog goede voornemens?” Op straat kom ik een kennis tegen. Inmiddels is oud en nieuw al ruim een week geleden, dus ik ben in de veronderstelling dat de verplichte nieuwjaarswensen inclusief het ongemakkelijke ‘wel-of-niet zoenen’ niet meer hoeft. Maar deze kennis denkt daar anders over en voor ik het weet knalt ze drie – overigens goedbedoelde - pakkerds op m’n wangen. En daarna dus de vraag of ik goede voornemens heb. Een ingewikkelde vraag, want hoe te antwoorden? Het beste antwoord is: 'nee'. Ook als je wel goede voornemens hebt. Als je 'ja' zegt, moet je namelijk ook onthullen wélke. En als je vervolgens zegt ‘maar die hou ik liever voor mezelf’ wordt het helemaal zo mysterieus. Ik zie haar al denken: Wat ben je van plan dan?! Eindelijk een kind baren? God vinden? Een staatsgreep?
Dus ik mompel beschroomd dat ik van plan ben om minder vlees te eten dit jaar.
“Minder vlees eten? Wat een onzin, dan moet je gewoon helemaal stoppen.” Op dit soort activistische praatjes zit ik niet te wachten, maar ik ben er wel op voorbereid. Iemand met overgewicht adviseer je toch ook niet om helemaal te stoppen met eten? Een beetje minder scheelt al een heleboel. En zo wil ik het ook met vleeseten aanpakken. Een of twee keer per week vlees, maar dan wel mooi vlees, van Van Donk. Eigenlijk paste ik dit goede voornemen afgelopen jaar ook al toe en dat beviel prima. Dus dit is een voornemen waarvan de kans van slagen groot is. In tegenstelling tot mijn andere goede voornemen om in januari geen alcohol te drinken, waarvoor ik tot nu toe al twee wildcards nodig had…
Terwijl de kennis doorratelt over vleesschaamte en het klimaat onderbreek ik haar met de vraag wat haar goede voornemens zijn. Stralend zegt ze: “Wij willen dit jaar lekker met alle kinderen een grote reis naar Zuid-Afrika maken.” Een reactie als ‘Lekker planetproof, meid’ en iets over ‘vliegschaamte, meer-dan-2-kinderen-schaamte of überhaupt báárschaamte’ zou evident zijn. Maar vooral hypocriet. Daarom zeg ik: “Wat heerlijk voor jullie. Nou, ik loop door naar de slager. Groetjes thuis!”
Op dit soort activistische praatjes zit ik niet te wachten