Abnormaal
Jan: “Kooper Isolatie, met Jan."
Stefan: “Dansen op de vulkaan bv, met Stefan. Jan, ik werd net geknuffeld door iemand en ik durfde diegene niet van me af te duwen. Hij (het was een hij) schrok er ook van. ‘Sorry was het even vergeten...’ Ik zei dat ik het ook was vergeten. Vervolgens gaven we elkaar een elleboog en een voetkus en gingen lachend uit elkaar. Ben wel direct naar huis gegaan en heb een half uur onder de douche gestaan. Dingen die vanzelfsprekend lijken, worden ineens anders."
Jan: "Ik ben nooit een knuffelaar geweest, maar snap het wel. Ik ben muzikant, ik speel graag en veel, maar alle optredens zijn afgelast. Muzikant zijn in Nederland is al een heel dure hobby, maar dat je niet kan spelen voor publiek is heel vreemd. En voor het publiek dat ze ineens niet naar een optreden kunnen. Hoe bijzonder is het dat ineens iets niet meer kan. Hoe bijzonder is het dat heel veel mensen thuis moeten blijven, maar ook dat er mensen zijn die extra hard moeten werken om voor de rest te zorgen!"
Stefan: "Ik heb een week vakantie, ging naar het reisbureau en vroeg waar geen corona is. Lekker weg van alles en alle narigheid wegdrinken met dure cocktails. Voelde ineens heel asociaal. Net als het moment dat ik echt veel meer boodschappen had gedaan dan normaal, thuis kwam, en dacht: hoe zou het eigenlijk met de voedselbanken gaan?"
Jan: "Nou, dat is, hoop ik, het positieve aan alles. Dat we beseffen dat iedereen van de wereld is en de wereld van iedereen; en dat alles in verbinding staat. Je kunt je wel terugtrekken en wachten tot het voorbij is en dan weer de vermoorde onschuld spelen, maar wat is daar de zin van?"
Stefan: "Maar als alles weer normaal is, zou je dan nog steeds beseffen hoe bijzonder dat eigenlijk is?"
Jan: "Abnormaal! Misschien zijn we wel al heel lang heel abnormaal. ‘Ikke en de rest kan stikke’ aan het spelen. Ik ben nu even heel idealistisch: het moet anders en dan kan het ook anders."
Stefan: "Is er dan nog wel toiletpapier voor iedereen?"
Jan: "Ja, zo veel dat we er zelfs huizen en kastelen mee kunnen bouwen voor iedereen, behalve voor mensen die overal schijt aan hebben."
Stefan: "Dat is mooi gezegd!"
Jan: "Hou vol!"
Stefan: "Hou vol!"