Op die fiets
Hoewel ik in de tijd dat doemdenken in de Van Dale werd opgenomen ergens keihard 'no future' liep te roepen, ga ik hier nu niet een potje pre-apocalyptisch-pessimistisch zitten te jeremiëren. Nee, dat D-woord en dat generatie-nix-gedoe komt er bij huize Prinssen niet meer in. Mijn OK Boomer en ik laten liever licht en lucht ons huisje binnentreden. Vooral nu. Nu de coronamaatregelen nét even verder aangescherpt zijn. Al ros ik sinds de eerste mitigerende maatregelen bij het ontwaken al energieker dan anders de gordijnen en de ramen open om fris en vrolijk een dag vol zelfisolement en sociale afstand te begroeten. Wat bij ons (zoals ervoor) gewoon neerkomt op werken vanuit huis. Niets aan het handje, dacht ik dan ook. Totdat ik mij betrapte op een zich fiks uitbreidende voorliefde voor comfortfood, bankhangen en nietszeggend schermgebruik. Wat ik bij gemis aan sociale interactie bleek in te zetten om virale verveling tegen te gaan. Die compensatie leek mij met het oog op de toekomst (lees: summer body) niet zo slim. Want elk pondje gaat door het mondje en een coronavetje is dan vlot gevat. Daarbij ging manlief L. er maar wat graag in mee. Vandaar dat wij in het kader van ‘flatten the curves’ vanuit onze eigen zorgcapaciteit de vitale behoefte om te bewegen serieus hebben aangepakt. Waardoor wij ons nu alleen nog maar in ganzenpas (twee stappen vooruit, een achteruit) aan onze bezigheden binnenshuis zetten. Slechts onderbroken met minimaal acht diepe squats per gepasseerde drempel en, zowel naar boven als naar beneden, een fijn stepchoreografietje op elke trede van de trap. Plus zes lunges nog voordat je ook maar enigszins aan ‘even lekker ergens op neerploffen’ hebt gedacht. En wie het waagt (je hebt van die halzen) om hiermee te smokkelen, krijgt van de ander een kwartiertje verzwaard. Wat neerkomt op een stief stukkie inpandig trappen op een gegarandeerd stijf fietsie. Uiteraard met uitzicht op een blinde muur en met groot verzet. Wie mij niet gelooft, gluurt gerust even naar binnen. Ik durf er mijn goede humeur om te verwedden dat je mij niet op die fiets ziet zitten.