Klotsende uiers
De dag dat de lente losbarst vind ik de mooiste van het jaar. Het eerste kopje koffie in de tuin, de lammetjes naast ons huis, naar buiten met zonder jas. Je voelt dat je wilt fluiten, zingen, springen. De zintuigen in volle bloei.
Zelfs in tijden van corona.
Wél hadden we dit gevoel graag met heel veel mensen willen delen. Tijdens de koeiendans bijvoorbeeld: normaal een publieksevenement. Afgelopen zaterdag gingen de hekken van onze potstal open en renden de koeien het weiland tegemoet. Het veen trilde, de uiers klotsten. Poten zwaaiden door de lucht. We maakten foto’s en filmden – zelfs met een drone: mensen thuis, dans maar mee!
En de mooiste dag werd nog mooier: een uur na de koeiendans arriveerden onze vier nieuwe varkentjes. Gewend aan donker en beton zetten ze voorzichtig hun eerste stapjes in de wei. Het lange gras kietelde hun roze lijfjes, hun lange snuit – kenmerkend voor het Hollands landras – wroette in de aarde. Fietsers stopten, kinderen joelden. En ik genoot. Van de warmte, de geluiden, geuren, het licht. De lente is begonnen.
(Een filmpje van de koeiendans vind je op weespernieuws.nl).