Gemist
Jan: "Jan Kooper."
Stefan: "Stefan Stasse. Hoe vond je het zaterdag? Je eerste optreden met Hans de Booij in de City of Wesopa na de lockdown? Ik vond het heel bijzonder, in alle opzichten."
Jan: "Ja, dat was het ook voor mij, voor Hans, voor het publiek, voor de directrice, voor het personeel. Een uur voor aanvang toen ik de take-awaysliptongetjes van 't Heertje in de vernieuwde foyer aan het eten was, dacht ik nog in stilte: werkt het straks nog allemaal?"
Stefan: "En?"
Jan: "Alles was er weer, en nog meer omdat iedereen het gemist heeft."
Stefan: "Ik kreeg een beetje het gevoel, omdat er maar 30 mensen zaten aan tafeltjes met kaarslicht, dat ik in een een illegale nachtclub zat in New York tijdens de drooglegging. Ik vond het bijzonder."
Jan: "En nou door!!"
Stefan: "Doorrr!! En niet vergeten hoe bijzonder iets dat normaal was, kan zijn."
Jan: "Ja, gek is dat. Mooie naïeve gedachte ook. Want dat kun je ook heel snel weer kwijtraken. De deur van de samenleving staat nog niet op een kier of de saamhorigheid van de afgelopen driemaanden begint al weer plaats te maken voor... tja, zeg het maar."
Stefan: "Ik kan beter niks zeggen. Ik werd in het virtuele theater dat Facebook heet al een keer onthoofd omdat ik iets te positief was over Femke Halsema. En een lid van een democratisch forum zei dat ik een 'arbeiders kop met een havo luchtje' heb omdat ik vond dat Mark Rutte van grote verbindende waarde is geweest in deze tijd. Hij zei dat het volk dat hier geboren en getogen is zich niet laat naaien door hem en zijn anti-zwarte-piet-vriendjes."
Jan: "Ik zeg niks."
Stefan: "Het lijkt of er mensen zijn die dat dus vooral gemist hebben. De pennen worden weer geslepen."
Jan: "Ja, je kan toch maar beter de City of Wesopa gemist hebben of het café op de hoek of Ajax of FC Weesp, het zwembad... er is zo veel moois om te missen."
Stefan: "Een stevige handdruk, een kus, een omhelzing... Een geslaagde onenightstand!"
Jan: "Maar dat normale, zure, respectloze, haatdragende gezeur mag wat mij betreft op oneindige afstand blijven."
Stefan: "Noodwet."
Jan: "Hoef ik ook niet meer te zeuren, en jij ook niet."
Stefan: "Ik blijf zeggen wat we ook al die jaren voor de crisis zeiden: hou vol!"
Jan: "Hou vol!"