Fietsvlagen
Wie van straalvinnige vissen en onzinnige verhalen houdt, raad ik graag ons zaterdagse haringommetje naar Muiden aan. Vooral nu. Nu het maatje nieuw is en het warme weer de renners in retestrak lycra steevast kletsend de velo’s op jaagt. Want dan kom je ze tegen, hè. Die contextloze fietsvlagen en aanwaaizinnen waar je onbelemmerd je eigen verhalen van kunt breien om je loopje op te leuken. Zonder dat de firma Bep & Klep ook maar enigszins doorheeft woordelijk misbruikt te worden door een wandelende onverlaat. Soms is het even zoeken naar een verbindend thema, maar afgelopen zaterdag was het voor de Spoorbrug direct al raak. Want daar werden we voorbijgezoefd door een man die vlak voor ons neus zijn hand met een ferme zwaai op de dichtstbijzijnde bil van zijn bijrijdster plantte. Geen idee wat hij daarmee bedoelde, maar veelbetekenend leek het ons wel. Zeker toen de volgende flard ons de woorden ‘ik weet niet of ik druk zet’ influisterde en een nakomende fietser ons over zijn schouder meedeelde dat hij nog genoeg had, maar dat bijvullen toch wel erg aan de orde was. Daarna viel het even stil. Tot een tot twee renners gedecimeerd lintpelotonnetje op ons afstevende, dat achtervolgd bleek te worden door de man van een echtpaar dat op elektrische tweewielers aan het rondkarren was. Door plots fel kwakende slootkikkers en het knerpende grind onder onze voeten ging de eerste zin van hun gesprek verloren. Maar ik zweer je dat zijn vrouw in het aan ons voorbijgaan riep: ‘Hé, fiets je nu ineens met hen mee?’ Waarop een nietsvermoedende achterligger haar triomfantelijk leek te antwoorden met: ‘Ze stak haar tong uit naar me. Ze stak haar tong uit naar me.’ Waar net voor Muiden een wielrenner in de clubkleuren van De Kleerhanger nog eens flink luid aan toevoegde: ‘Dat is zo’n type van eerst yoga voordat je seks hebt.' En geloof me, ik schrijf dit niet om die pedaleurs te bashen. Elke zin in dit verhaal is heus waar gehoord. En die nieuwe maatjesharing? Om je vingers bij af te likken. Echt: hoort, zegt het voort.