Vorige week:
Opnieuw bleek hoe blind Suus en Guus waren voor de onbetrouwbaarheid van Günther.
Hoofdstuk 2: Ruzie
Vastberaden had Anne haar plekje in de fluweelboom weer ingenomen. Steeds als er een bil begon te slapen, ging ze verzitten. Eén keer waren Jaap en een vriendje door het tuinhek naar binnen gehold, om hamer en spijkers te halen. Even later waren Suus en Guus de tuin ingekomen met tassen vol boodschappen. Tegenwoordig reden ze elke week naar Muiden om boodschappen voor de hele week te doen. Anne vond dat een beetje raar omdat Suus en Guus het altijd belangrijk hadden gevonden boodschappen met de fiets te doen. De auto werd zo min mogelijk gebruikt. De laatste tijd waren er meer dingen anders dan anders in huize Bakker. Dat papa thuis was, dat was Anne gewend. Hij was leraar in Bussum en had altijd dezelfde vakanties als Anne en Jaap. Mama was een paar jaar geleden een eigen bedrijf begonnen. Iets met trouwjurken. Nogal idioot. Ersan en Harold hadden er wel grapjes om gemaakt. Anne dacht aan die keer dat ze op zolder alle drie trouwjurken gepast hadden en gierend van het lachen over de vloer gerold hadden, waarna de jurken vol splinters zaten. Anne schudde de gedachte weg. Het was gek om aan Harold en Ersan te denken. Het maakte haar verdrietig en daar had ze helemaal geen zin in. In ieder geval was dat bedrijf van Suus dus failliet gegaan tijdens de coronacrisis en was ook Suus de hele zomer thuis. Normaal gesproken zou Anne dat mega gezellig vinden: zo met z’n viertjes. Maar het was helemaal niet gezellig. Annes ouders deden gestrest. En, bedacht Anne, in feite waren ze helemaal niet met z’n viertjes. Met Gϋnther erbij waren ze ineens met z’n vijven!
Gϋnther was trouwens in geen velden of wegen te bekennen. Waarschijnlijk was hij er niet, maar er bestond een kleine kans dat hij thuis gekomen was toen Anne pannenkoeken had gegeten. In dat geval lag hij te slapen of zo, want Anne had nog geen beweging waargenomen in het tuinhuis. Inmiddels was het avondeten al voorbij. Suus en Guus waren het wel gewend dat Anne, net als Jaap, de tijd vergat bij het buiten spelen en waren gewoon gaan eten. Toen Anne twee uur later nog niet thuis was, begonnen ze zich zorgen te maken. Anne voelde zich schuldig toen ze de onrust in de stemmen van haar ouders hoorde. Ze stond op het punt de boom uit te klimmen, toen ze Guus hoorde zeggen dat hij zich al sinds het begin van de zomervakantie zorgen om Anne maakte. Ze maakte ruzie met haar vrienden, deed vervelend tegen de nieuwe huurder en had kinderachtige boeven-fantasieën. Toen Anne haar vader die woorden hoorde uitspreken, sprongen de tranen in haar ogen. No way dat ze nu de fluweelboom uit zou komen. Suus maakte het nog erger met haar opmerking dat ze het zo jammer vond dat Anne niet met Nicky en die andere leuke meiden ging zwemmen. Was Suus helemaal gek geworden? Anne ging toch zeker niet met dat stelletje VSCO girls zwemmen? Suus besloot langs het Vosje te fietsen en misschien ook nog even langs Harold aan de Heemraadweg. En daarna naar Ersan. Die woonde in Weespersluis. Op die manier kon ze langs alle favoriete plekjes van Anne fietsen.
Toen het schemerig begon te worden en het dus al tegen tienen moest zijn, betrapte Anne zich erop dat ze even was weggedoezeld was. Het had geen zin op haar telefoon te kijken hoe laat het was want de batterij was helemaal leeg. Anne pakte haar verrekijker en liet haar blik langs het raam van Gϋnther glijden. Ineens stokte haar adem. Bij het raam stond Herr Gϋnther. Hij had een verrekijker en keek daarmee recht in die van Anne. Daar zat ze, verstijfd van angst, oog in oog met Herr Gϋnther.
Volgende week:
Anne staat er helemaal alleen voor. Althans: dat denkt ze.