Betrapt?
Wat er vorige week gebeurde
Terwijl Jaap zijn vader bezighield met suppen op Smal Weesp had Anne eindelijk de gelegenheid om in te breken in het tuinhuis. Razendsnel schreef ze formules en aantekeningen over uit Herr Günthers notitieblok. Als haar telefoon het gedaan had, had ze die simpelweg kunnen fotograferen. Maar na de eerste foto bleek de batterij van haar telefoon leeg. Dat Herr Günther op dat moment weer in de auto terug naar Weesp zat, daarvan had Anne geen flauw vermoeden. Ze schreef en schreef. Middenin het blok viel Annes oog op een wel heel curieuze tekening.
Het was een krabbelige, schematische tekening. Je kon er allerlei vraagtekens bij hebben, maar één ding was onmiskenbaar. Het stelde een diertje voor, lopend in een rad. Geen hamster. Nee: het dier had iets rat-achtigs, maar tegelijkertijd leek het ook wel op een kat. Het was gewoon niet helemaal duidelijk om wat voor wezen het draaide. Aan de kop van het beestje waren draadjes bevestigd, die naar een machine buiten het rad leidden. Rondom de tekening stonden allerlei berekeningen en formules. Anne staarde naar de afbeelding. Haar hart klopte idioot snel. Dus toch: Herr Günther deed experimenten met dieren! Als een razende ging Anne aan de slag om de tekening in haar eigen boek over te nemen, inclusief formules en krabbelige aantekeningen.
Herr Günther scheurde met zijn Tesla de Prinses Irenelaan in. Niet alleen het feit dat hij zijn notitieblok vergeten had zat hem dwars. Hij voelde zich helemaal niet lekker. Die ochtend bij het opstaan al niet. Dat had hij genegeerd. Want het werk ging uiteraard voor. Maar kennelijk had de buikpijn ervoor gezorgd dat hij bij het verlaten van het gastenverblijf al niet helemaal scherp was. Anders zou hij nooit zijn notities vergeten zijn. Dit soort zaken als slordigheid konden Günther behoorlijk boos op zichzelf maken. Alles moest precies en volgens planning verlopen. Verdorie: nu zat zelfs het stoplicht hem tegen. Geërgerd remde Herr Günther af.
Jaap had niet gedacht dat hij zoveel plezier zou hebben in het suppen met zijn vader. Guus pikte zijn aanwijzingen verrassend goed op en was nog niet éénmaal gevallen. Guus had minstens zoveel plezier als Jaap. Was het omdat Jaap nu ook Verbond lid was dat hij toch niet volledig in het plezier opging? Was hij zich ergens in zijn achterhoofd bewust van Annes missie? Waarschijnlijk wel. Anders was hem nooit de felblauwe Tesla opgevallen, wachtend voor het stoplicht op de Irenestraat. In heel Weesp reed er maar één zo’n opvallende Tesla rond: Herr Günther was op de terugweg! Jaap nam een gigantische duik van zijn plank en zwom door het water van Smal Weesp naar de kant. Guus was zo verbaasd dat hij van de weeromstuit in het water viel. Wat deed Jaap nou? Toen hij weer bovenkwam, keek Guus verwonderd toe hoe Jaap verwoed aan zijn kleren schudde, tot al het kleingeld, Guus’ telefoon en sleutels in het gras vielen.
Anne was zich terdege bewust van het feit dat ze iets belangwekkends op het spoor was. Iets misdadigs. Waar zij zich niet bewust van was – hoe kon het ook- was de blauwe Tesla die bij het Gezondheidscentrum aan de Van Houtenlaan naar rechts afsloeg. Evenmin was zij zich bewust van het feit dat Jaap haar al voor de vierde keer probeerde te bellen. Logisch: haar telefoon was dood. Dus Anne deed wat een Verbond lid moest doen: doorwerken, zo hard als ze kon. Na de bladzijde met de tekening, die Anne zo precies mogelijk had nagetekend, volgden nog vele bladzijden. Anne keek op haar horloge: ze had nog anderhalf uur. Het zou erom spannen of ze de inhoud van het gehele blok over kon schrijven voordat Jaap en Guus thuiskwamen. Dat er nog iemand anders thuis kon komen, kwam niet in Anne op.
Die iemand anders beende op dat moment van het tuinpad naar het gastenverblijf en probeerde de deur te openen terwijl hij met zijn gedachten het gerommel uit zijn maag probeerde te overstemmen. Anne, die net de naam van een professor uit het notitieblok overschreef, verstarde van schrik. Opnieuw gemorrel in het slot. What the freak?
Volgende week
Anne zit gevangen.