Stadhuisdrama
In deze coronacrisis voltrekt zich in Weesp iets bijzonders, haast onopgemerkt. Ik neem de lezer graag mee in een gedachtenexperiment: Het stadhuisdrama. Een wereld tussen waardevolle fantasie en ongemakkelijke werkelijkheid.
Opening: We gaan in gedachten ons stadhuis binnen... De rillingen lopen over onze ruggen door de ijskoude, spookachtige atmosfeer. Een plaatselijke partij, die in Weesp de dienst uitmaakt, verspreidt een ragfijn ongemakkelijk gevoel. We zien op de muren thema’s met beleidspunten beschreven: behaald (behoud Laurentiuskerk, villa’s voor rijken, bootjes in de Oudegracht), verzaakt (zelfstandigheid Weesp, huisjes voor armen), veel discussie (terrassenbeleid, zwemverbod Groene Punt, betaald parkeren) en ver uit beeld (vergroening van Weesp, natte Achtergracht, enz.). In de burgemeesterskamer horen wij onbestemde geluiden: een stadsbestuur dat op zijn laatste benen loopt? Door de muren zien we maar liefst vier futloze wethouders. Echo’s in de Burgerzaal vertellen van gebrek aan leiderschap bij de noodzakelijke bouw van goedkope huurwoningen op het terrein van de voormalige Kostverlorenflat. In het trappenhuis klinken geluiden... over een wethouder met tientallen jaren ervaring als raadslid en als makelaar, die de raad (willens en wetens?) niet over de grondverkoop van het Sinnigvelderveldje informeert. Wij kijken door een ruit de wethouderskamer binnen. Wat blijkt? De ruit is van matglas! De procedure van de verkoop van het Sinnigvelderveldje (ook wel 'Poenplantsoen' genoemd) is duidelijk niet transparant. De wethouder gebaart achter het matglas dat hij het ook niet kan uitleggen. Wij moeten het zelf maar uitzoeken. We voelen een koude beklemming als we de raadszaal naderen. Is dit de verstikkende invloed van de ijzeren discipline van de machtigste vrouw van Weesp? Plots schrikken we. We horen hard met deuren slaan en staan opeens oog in oog met een van de jongste raadsleden van Weesp. Ze heeft er genoeg van en verlaat de fractie van de plaatselijke partij. Ontbinding voor onze ogen.
Einde stadhuisdrama? Snel een verdieping hoger! Naar het museum. Wat een andere, warme, welkome sfeer! We bewonderen de prachtige tekeningen van een van de beroemdste onbekende Weespers van Nederland: Jakop Slegt. Genieten! Zo komt er toch een happy end aan dit gedachtenexperiment.