Kerststukje
Jan: 'Jan!'
Stefan: 'Hé Jan! Ik was al bezig met de kerstboodschap.'
Jan: 'Dat is toevallig. Ik dacht net: het is tijd voor kerst, een hele lange 'zalige' kerst dit jaar. Dus kom maar door met jouw kerstboodschap.'
Stefan: 'Nou, het is zo dat ik de kerstboodschappen van wijlen koningin Juliana verzamel. Vandaag heb ik er één gevonden uit 1974… zal ik eruit voorlezen?'
Jan: 'Ja, heb ik zin in!'
Stefan: 'Oké, uit 1974 dus: "Met Kerstmis mogen wij even stilstaan - terugkijken - vooruitkijken, naar binnen kijken bij onszelf. Ik geloof zelfs dat het van het grootste belang is dat te doen. Algemeen vraagt men zich af: waar gaan we heen? Wij - en dus ook ik, ieder mens - wij weten het niet. Maar laten wij erover nadenken. Iedereen is zich heus wel bewust van wat er in het bijna afgelopen jaar ons allen is overkomen. Wat voor enorme problemen we hebben, dat we aan gevaren bloot staan en dat er gigantische taken op onze schouders liggen. Dit ondergaan we gemeenschappelijk, als land, als wereld, en misschien velen ook in hun persoonlijk leven. Er gebeuren belangrijke dingen op kleine, net zo goed als op grote schaal. Want het leven van de mensheid als geheel hangt af van het wel en wee van ieder mens."
Jan: 'Fijn, ga door!'
Stefan: "Zovelen tobben maar door - een al net zo akelige toestand. Maar: wat doe je eigenlijk? Wie ben je eigenlijk? Je bent te kostbaar als mens, om alleen maar door te hollen of alleen maar door te tobben. De drieënhalf miljard mensen die nu leven en al hun voorouders hebben en hadden - en 't nageslacht zal het hebben - de enorme opgave hun eigen ik niet als het middelpunt van de wereld te zien. En wie heeft dat volbracht? Het gaat niet om het ik, maar om het jij en het jullie. Niemand kan gedijen, laat staan gelukkig zijn, dan in gemeenschap. Het is toch zo diep eenvoudig dat twee meer kunnen dan een. En allen samen het allermeest. Hoe anders kan er ooit iets bereikt worden van vrede op aarde.”
Jan: 'Had ze dat zelf geschreven?'
Stefan: 'Ja, mooi hè…. Koningin Juliana kerst 1974.'
Jan: 'Ik heb zin in stoofperen, cranberry's en Bing Crosby.'
Stefan: 'En zoenen onder de mistletoe.'
Jan: 'Kijk eens naar buiten…'
Stefan: 'Het sneeuwt?'
Jan: 'Het sneeuwt! En direct voel je de stilmakende kracht van die witte deken om ons heen.'
Stefan: 'Mooi gezegd… Alvast fijne kerst Jan! En we houden vol.'
Jan: 'We houden vol!'