Pieter Kors: ‘Het zit in mijn hart om mensen blij te maken’
WeesperNieuws Extra heeft Pieter Kors van café ‘t Helletje uitgeroepen tot Weesper van het Jaar 2020. De reden: omdat hij zelfs in een bizar jaar als dit overal een feestje van weet te maken en zo zorgt voor afleiding, saamhorigheid en hoop.
WEESP Met de verkiezing Weesper van het Jaar richt WeesperNieuws Extra de schijnwerper op een persoon of organisatie die een positieve bijdrage heeft geleverd aan de lokale samenleving. Deze prijs wordt sinds 2014 elk jaar uitgereikt. Dit keer stonden we bij Pieter Kors op de stoep om met hem terug te blikken op dit bijzondere jaar, verder wist hij van niks.
Als we hem vertellen waar we écht voor komen en de award laten zien, houdt Pieter het niet droog. Als de tranen gedroogd zijn en Pieter Kors een nieuwe kop koffie voor zijn neus heeft staan, steekt hij van wal. “Ik ben een ondernemer, daar verdien ik mijn brood mee. Maar het zit in mijn hart om mensen blij te maken. Dat dit wordt erkend en wordt gezien, heeft voor mij grote waarde. Die erkenning doet me heel veel.”De eerste bingo: ‘Die begon met een kaarsje voor alle zieke en verdrietige mensen
Pieter blikt terug op de allereerste Home Bingo. “Die was op 4 april. Ik had musicalster Rolf Koster gevraagd voor de presentatie, die vond het meteen een hartstikke leuk idee. We hebben heel veel lol gehad, maar het was ook heel emotioneel. Iedereen zat al weken aan huis gekluisterd. We hebben voor de bingo van start ging een kaarsje ontstoken, omdat we vonden dat we even stil moesten staan bij al de mensen die ziek waren of erger. Maar daarna werd het een feestje. We waren om 22.30 uur klaar en een uur later had ik 200 appjes binnen van mensen die me lieten weten hoe leuk ze het hadden gevonden en dat ze even niet aan corona hadden gedacht.”
Thuis en toch samen
Aan de bingo doen honderden deelnemers mee. Mensen delen elkaar via social media mee dat ze er klaar voor zitten. Samen iets leuks doen, ook al zit iedereen in zijn eigen huis. Voelt Pieter die saamhorigheid zelf ook? “Het is natuurlijk heel raar om samen met Rolf, een cameraman en een technicus in een verder lege kroeg te staan. Je maakt een grap, je ziet de cameraman lachen, maar verder krijg je niks mee van hoe mensen het ervaren. Op het moment zelf krijg je geen feedback, maar na elke nieuwe bingo ontploft mijn inbox.”
Elke donderdag gaan er bij ‘t Helletje 120 daghappen uit. Die zorgen voor een beetje omzet, maar het is een druppel op de gloeiende plaat: “We verkopen die maaltijden voor slechts tien euro per stuk. Die prijs is mogelijk omdat we bij het bereiden en bezorgen hulp krijgen van vrijwilligers. Door de lage prijs is het bestellen van een maaltijd voor iedereen bereikbaar, ook voor mensen met een kleine portemonnee. Mijn hele horecabedrijf is erop gericht - ook qua prijzen - dat ik iedereen kan ontvangen, dat vind ik heel belangrijk.”
Pieter bezorgt de daghappen en de bingokaarten zelf en maakt dan vaak meteen een praatje: “Ik zou uren eerder klaar kunnen zijn als ik dat niet zou doen, maar dat geeft niet. We leven in een tijd waarin sociaal contact heel belangrijk is, zeker voor alleenstaanden. Ik probeer ook iedere week twee tot drie andere stamgasten te contacten om te horen hoe het met ze gaat. Er is een bepaalde groep stamgasten die vooral naar het café komt voor aanspraak. Zij moeten dat nu missen en dan ligt eenzaamheid op de loer.”
Toen de horeca in juli weer open mocht, regelde Pieter een groot, drijvend terras. Zijn eigen terras aan de Vecht is van zichzelf niet heel groot: “Dat ponton wist ik te liggen omdat we het een keer hebben gebruikt voor het vuurwerk van het Sluis-en-bruggenfeest. We hebben het terras in het pinksterweekend met enige bombarie naar zijn plek gevaren, zo wist iedereen dat we er weer waren.” Pieter verwacht het terras komend voorjaar weer in te zetten: “Ik las dat de gemeente Ronde Venen al heeft besloten dat de versoepeling van de terrasregels ook voor 2021 geldt en ik ga ervan uit dat Amsterdam en Weesp zo’n zelfde soort besluit zullen nemen. Dan ga ik hem zeker weer ophalen.”
Megajaar
2020 had voor de horeca en de evenementenbranche een megajaar moeten worden, met de Formule 1 en Sail om de hoek. Niks ging door, ook lokaal niet: geen Sluis-en-bruggenfeest, waarvoor Pieter het horecagebeuren coördineert, en ook zijn eigen evenementen als het Concert aan de Steiger en het Caribbean Food en Salsa Festival niet. “Niks. En dat in zo ongeveer het warmste jaar en met de meeste zon ever. Ik hoop dat al die evenementen volgend jaar terug kunnen komen. Het Sluis-en-bruggenfeest blijft een belangrijk feest voor Weesp, maar ik krijg steeds vaker te horen dat mensen eigenlijk meer genieten van het Concert aan de Steiger en het Caribbean Food en Salsa Festival. Het Concert aan de Steiger is echt iets wat ik geef aan Weesp, mijn cadeau aan Weesp, want commercieel gezien is het echt de slechtste actie die ik ooit had kunnen bedenken.”
"Dit soort dingen organiseren lukt alleen omdat ik zulke geweldige mensen om me heen heb die altijd achter me staan en me steunen, mijn vrouw en kinderen, mijn medewerkers en vrienden... Die award hebben we met zijn allen verdiend. Ik verzin het allemaal en zij voeren het uit en daarbij hebben ze aan een half woord genoeg. Nou ja, ik verzin het niet allemaal zelf, maar ik heb gewoon altijd mijn oren en ogen open. Die homebingo zag ik ergens anders, maar die was zo verschrikkelijk slecht. Ik dacht: dat kan ik ook, maar dan tien keer beter.” Dan lachend: "Hoewel ik de eerste keer zelf bijna was vergeten de bingomachine te regelen.”
Besmet met COVID-19
Aan het begin van de tweede horecasluiting kreeg Pieter zelf corona: "Daarvoor vond ik de maatregelen nogal overdreven. Twee weken voor ik het kreeg, waren we een paar dagen op Texel. Dat hadden we al geboekt en omdat het een huisje was, besloten we gewoon te gaan. Toen we daar waren, hoorden we dat de horeca weer dicht moest. Thuis wilden we meteen weer beginnen met de daghappen, maar die zondag ervoor voelde ik me niet goed, ik proefde niks meer, ik rook niks meer. Dat weet je het eigenlijk wel.”
Pieter ging naar de snelteststraat in Baarn: “Ik kreeg dat rietje in mijn neus en die man brengt dat rietje weg en komt daarna terug om te vertellen dat ik gebeld zou worden als de test positief zou zijn. Hij was nog niet uitgesproken of de telefoon ging al. Dat was dus echt wat je noemt een sneltest, haha. Ik heb toen meteen een afspraak voor mijn vrouw Jacqueline gemaakt. Ook zij werd positief getest en we zijn direct met het hele gezin thuis in quarantaine gegaan. Vanaf dat moment werden we steeds zieker en zieker. Ik had echt het gevoel alsof ik onder een tram gelegen had, alles deed pijn.”
Opname ziekenhuis
“Na een dag of vijf à zes kwam er een kantelpunt. Jacqueline kantelde de goede kant op, maar ik niet. Ik werd op een dag wakker en was zo beroerd, ik had het flink benauwd. Via de huisartsenpost werd ik toen in het ziekenhuis opgenomen - voor het eerst in mijn leven. Ik kreeg zuurstof toegediend en dat middel dat eigenlijk tegen ebola is ontwikkeld. Na vijf dagen mocht ik naar huis. Ik ben er beter uitgekomen dan Jacqueline, die niet behandeld is en thuis heeft uitgeziekt. Zij heeft nog steeds last van hoofdpijn en vermoeidheid.”
Liever doorpakken
Dat hij zelf corona heeft gehad, heeft zijn kijk op de situatie wel veranderd: “Ik heb zeker meer begrip gekregen voor de maatregelen. Maar dat betekent niet dat ik het overal mee eens ben. Want de besmettingscijfers komen dus niet uit de horeca. De horeca is inmiddels alweer bijna 1,5 maand dicht, maar de cijfers bleven daarna omhoog schieten. In de eerste lockdown bleef iedereen echt thuis. Nu niet. Ook omdat we het spuugzat zijn, natuurlijk. Het ziet niet in de mens om alleen thuis te zitten. Maar ik pak liever nu goed door met de lockdown dan dat we een derde golf krijgen. Want die ga ik met ‘t Helletje ook niet overleven. Dan hangt hier ook een bordje ‘Te koop’ aan de deur."
Het blijft allemaal afwachten, Pieter doodt de tijd met het bedenken van leuke dingen en mensen blij maken. Zo lag een paar dagen voor sinterklaasavond opeens de Pakjesboot voor zijn deur: “Je had de gezichtjes van de kinderen moeten zien, prachtig!” En afgelopen zondag was er live vanuit het gesloten Helletje een Home After Christmas Bingo. De horecaondernemer blijft enthousiast, maar er moet hem wel iets van het hart: hij is teleurgesteld in hoe de gemeente Weesp zich de afgelopen negen maanden heeft opgesteld richting ondernemers. “In plaats van ons te helpen en met ons mee te denken, lopen ze over van alles te muggenziften. Zo heeft de eigenaar van de Pakjesboot later de vraag gekregen waarom hij geen vergunning had aangevraagd voor die ene dag dat de boot hier lag. Als ik de gemeente was geweest had ik gemaild: ‘Wat leuk dat jullie dit gedaan hebben. Kunnen we iets bijdragen aan de kosten misschien?’”
Pieter vindt dat flauw, ook omdat hij nog andere voorbeelden heeft. “We hadden hier laatst opnames voor een kookprogramma. Dat heb ik keurig aan de gemeente laten weten, met daarbij de mededeling dat er werd voldaan aan de coronaprotocollen voor de tv-wereld. Toch wilde een boa de tent sluiten. Dat hebben we ook wel eens gehad toen we de daghap aan het bereiden waren. Ik vind het prima dat er handhaving is, maar sinds de ambtelijke fusie met Amsterdam merk je dat sommige boa’s echt geen flauw idee hebben van wat hier speelt en wat de afspraken zijn.”
“Toen Jacqueline en ik vier jaar geleden besloten om te trouwen ben ik naar het stadhuis gelopen om aan de bode te vragen of burgemeester Van Bochove een minuutje tijd voor me had. ‘Zeg het maar, wat wil je nou weer organiseren?’, vroeg de burgemeester van achter zijn bureau. ‘Mijn eigen huwelijk’, antwoordde ik. ‘En we zouden het geweldig vinden als u ons wilt trouwen.’ Dat heeft-ie toen gedaan.”
Pieter mist dat goede contact en de korte lijntjes. En weer wat geld verdienen - want nu vliegt het geld er alleen maar uit - zou ook welkom zijn. Maar boven alles blijft hij optimistisch: “Dit alles is een stimulans om er straks nog harder tegenaan te gaan. Het is even afzien, maar we gaan hier beter en sterker uitkomen, dat weet ik zeker.”