De aantekeningen

Vorige week

De pen die Herr Günther aan Jaap had gegeven, was Annes reservepen. Het was een griezelig idee dat Günther op deze manier aan Anne liet weten dat hij wist dat ze in het tuinhuis was geweest. Nikki en Ersan wilden weten wat er aan de hand was. Hoewel het fijn was dat Ersan interesse toonde, wilde Anne bij haar besluit blijven zich niet meer met Herr Günther bezig te houden en haar aandacht volledig aan Kliko te wijden. Ook liet ze duidelijk blijken dat Nikki er niets mee te maken had. Nikki baalde van Annes plotseling veranderde houding en besloot weg te gaan.




Deel 35: De aantekeningen

Ersan snelde de trap af en rende naar buiten. Hij was net op tijd om Nikki tegen te houden. Die raapte haar fiets op uit het gras. ‘Blijf nou joh, je moet Anne niet zo serieus nemen. Je kent haar toch?’ Nikki zei dat ze andere dingen te doen had. Ersan aarzelde een moment. ‘Zal ik met je meegaan?’ Hij probeerde het nonchalant te laten klinken. Nikki keek hem spottend aan. ‘Om mijn paard te verzorgen?’ Ersan wist geen goede reactie. ‘Nou doei he, save the turtles!’ En weg was Nikki. Ersan baalde van zichzelf. Waarom had hij niet iets handigs gezegd? Of iets grappigs? Hij baalde ook van Anne. Ze deed altijd zo lullig tegen Nikki. Ersan was ervan uitgegaan dat dat verleden tijd was nu Nikki degene was die Kliko had gevonden. Hij moest denken aan het begin van de zomervakantie en aan de ruzie die hij had gehad met Anne. Opnieuw voelde hij ergernis. Tegelijkertijd was zijn nieuwsgierigheid gewekt. Het was Anne dus toch gelukt om in te breken in het tuinhuis. Eerlijk gezegd wilde hij heel graag weten hoe dat verlopen was.

Anne was blij dat Ersan terugkwam. Jaap ook. Hij zat zich namelijk behoorlijk te vervelen. Zijn zus was er een stuk saaier op geworden sinds Kliko terecht was. Anne deed verslag van haar inbraak in Günthers verblijf. Ersan vond het een geweldig verhaal. Maar wat ontzettend jammer dat Annes telefoon het niet had gedaan. De haast waarmee Anne Günthers aantekeningen had overgeschreven, had haar handschrift op sommige plekken nogal onleesbaar gemaakt. Toch kon Ersan uit de woorden wel opmaken dat de tekst over het opwekken van duurzame energie ging. Dat kwam overeen met wat Günther zelf ook vol trots verkondigde aan ieder die het maar horen wilde. Niet verdacht dus. Maar wel enorm interessant! Anne vertelde hoe ze, voordat Kliko verdwenen was, stuk voor stuk de woorden die ze niet kende had opgezocht. Maar door ze te googelen was de tekst haar eigenlijk nog steeds onduidelijk. En wat ze met de wiskundige formules aan moest, wist Anne al helemaal niet. Ersan peinsde. Was Harold er maar. Die had misschien wat aan zijn broers kunnen vragen. Eén van hen studeerde wiskunde of natuurkunde, meende Ersan. Net toen Ersan voorstelde of ze toch Harold niet erbij zouden vragen, piepte Kliko zachtjes. Anne schoot overeind en tilde haar hondje bij zich op het bed. Kliko drukte zijn lijfje dicht tegen haar aan. Anne kreeg een brok in haar keel. Voorzichtig aaide ze Kliko’s rug. Ze baalde van zichzelf. Ze had zich zo stellig voorgenomen de rest van de zomer alleen nog maar aandacht voor Kliko te hebben. Nu had ze zich in een mum van tijd laten verleiden om verslag van de inbraak te doen en om over de aantekeningen van Herr Günther te speculeren. Ze was echt een baasje van niks. Korzelig zei ze tegen Ersan dat ze niks met Harold te maken wilde hebben. Die had nauwelijks geholpen Kliko te vinden. Dat was inderdaad waar. Die wilde alleen maar met zijn band repeteren. Heel irritant. Toch betrapte Ersan zich erop dat hij benieuwd was wat Harold van de aantekeningen zou vinden. Ook miste hij hun droge gesprekken. Maar goed: Harold had inderdaad duidelijk gemaakt dat hij liever met z’n bandvrienden optrok. En nu Anne eindelijk zijn aandacht had voor de toch wel geheimzinnige Herr Günther, leek zij zelf niet meer geïnteresseerd. De dingen konden vreemd lopen. Dan ging hij maar vast naar Mees, met wie hij die middag zeilcursus had. Jaap had Annes kamer inmiddels ook verlaten. Hij ging belletje lellen bij de buren. En zo leek het een heel gewone, ietwat saaie vakantiedag te worden. Niemand kon bevroeden wat er die avond zou gebeuren en hoe snel Annes detectivebrein weer op volle toeren zou draaien.









Volgende week:
Suus nodigt Herr Günther uit voor het avondeten.