Help! Meivakantie!
‘Waar gaan we heen?’ Vraag ik een ouder in de buurt. Alsof ze de koningin is, qua meervoud. ‘We hebben alles geprobeerd. Een belachelijk duur vakantiepark zonder zwembad- of restaurantbezoek. Een privésauna met tijdslot, maar met kinderen is dat toch niks. Een hotel in de bossen, maar dat vinden die van ons saai. Nu hopen we op een camping op Ameland maar het weer, hè..’
Kortom: vakantiestress. Normaal betekent dat: maximaal 20 kg p.p. in de koffers proppen en dan wegen wegen wegen. Nu is het stress van niet (!) op vakantie gaan. Voor de ouders met schoolgaande kinderen is dat zoiets als iedere dag Groundhog Day. Ik vroeg een 10-jarig buurmeisje wat zij daarvan vond: ‘Nou, lekker thuis in je eigen bed slapen en de hele dag spelen met vriendinnen. Dus.'
Misschien leeft het fenomeen vakantie alleen nog bij volwassenen? Uit een tweede interview (9-jarige dochter) blijkt dat het meer te maken heeft met het geheugen. Pas als ik opsom: ‘Glijden met jutezakken in Oud Valkeveen, zonder skistokken skiën in de zon van Süd-Tirol en duiken in de warme zee van de Algarve', komt het (door mij) verwende ego weer naar boven. ‘Oooooh... ja skiën en dan helemaal daar boven die lekkere spareribs eten (dochter is nu een jaar vegetariër). Papa. Wanneer gaan we?’
Alt Delete!! Snel het kindergeheugen weer op coronastand zetten!! Krijg het er zelf benauwd van. Misschien toch even een test doen...