Voortleven in kunst
Kunstenaar Thomas Posthuma is vorige week dinsdag op 87-jarige leeftijd overleden. Dat maakt zijn familie bekend in het WeesperNieuws van deze week.
Thomas Posthuma was kunstenaar, ontwerper, lithograaf, illustrator, vormgever en jazz-musicus. Hij werkte 12 jaar als vormgever bij de Weesper cacaofabriek Van Houten. In die tijd werden alle ontwerpen nog met de hand getekend. Toen het bedrijf in 1968 ten onder ging, begon Thomas samen met Anton Kluck een eigen bedrijf, Vorm 3 Pack Design. Na jaren voor opdrachtgevers te hebben gewerkt, wilde hij zijn handen vrij hebben voor eigen werk en projecten. Zijn liefde voor de kunsten deelde hij middels exposities, lezingen en jazzconcerten.
Herengracht
In 2011 won Thomas de Weesper Cultuurprijs. Hij was toen nog inwoner van Muiden, waar hij vijftig jaar op een woonark aan de Vecht woonde en was hiermee de enige niet-Weesper ooit die deze prijs won. In 2012 droeg hij zijn archief en dat van zijn jong overleden vader Thom Posthuma (eveneens kunstenaar, naar wie een straat in Leeuwenveld is vernoemd) over aan het gemeentearchief van Weesp. Hiermee stelde hij hun beider werk veilig, voor als ze er niet meer zouden zijn. Daarover zei hij in 2013: “Van Houten heeft een speciale plek in mijn hart. Het was mooi om er net als mijn vader deel van uitgemaakt te hebben. Ik ben één van de weinige Van Houten-mensen, die nog in leven zijn. Dat is wel een gek idee. Juist omdat ik besef dat alles vergankelijk is, draag ik ons werk over aan het archief. Zo hoeft er niets verloren te gaan.”
‘Juist omdat ik besef dat alles vergankelijk is, draag ik ons werk over aan het archief’
In 2013 verhuisde Thomas, die in Weesp geboren is en hier de eerste jaren van zijn leven doorbracht tot het gezin naar Hilversum verhuisde, zelf ook terug naar Weesp. Hij woonde en werkte aan de Herengracht, naast de Laurentiuskerk. In 2017 maakte hij een schilderij naar aanleiding van de kerktorenbrand van 2016. Daarbij viel de haan van de toren en die werd die nacht gestolen. Dat schilderij exposeerde hij samen met andere werken van zijn hand in de bibliotheek.
Thomas Posthuma maakte een schilderij naar aan leiding van de kerktorenbrand. Foto: Marieke van Veen
Thomas Posthuma is altijd actief gebleven als kunstenaar. Hierover zei hij begin dit jaar nog tegen het WeesperNieuws: “Ik heb het geluk dat ik mijn atelier heb, waar ik nog volop geniet van kunst en muziek maken. Door mijn leeftijd begint mijn hand wat onvaster te worden, maar dat los ik op door op grote doeken te werken en nieuwe stijlen en technieken uit te proberen. Een paar jaar terug zat ik in een pointillisme-fase, dat is een techniek waarbij je kleine stipjes zet. Dat lukt niet meer, maar er lukt nog heel veel wel”.
‘Ik heb het geluk dat ik mijn atelier heb, waar ik nog volop geniet van kunst en muziek’
WOII vs. corona
Dat interview gaf hij omdat mensen vanwege de avondklok, de dichte scholen en de rellen de coronacrisis vergeleken met de Tweede Wereldoorlog. Thomas maakt(e) beide crisissituaties bewust mee en legde aan de hand van zijn herinneringen uit waarom WOII wel even een ander verhaal was. Hij zei onder meer: “Ik snap dat mensen deze situatie moeilijk vinden, maar tel je zegeningen. Binnen is het warm, wij moesten kolen pikken. We kunnen nu genieten van televisie, films en muziek, ik lag bij mijn moeder in bed doodsangsten uit te staan tijdens het zoveelste luchtalarm. De supermarkt bezorgt kratten vol overvloed aan huis, wij aten waterige koolsoep en waren dolgelukkig met de voedselhulp aan het einde van de oorlog kwam. Er werden toen voedselpakketten gedropt op de heide tussen Bussum en Hilversum, achter de Noorderbegraafplaats. Nog steeds als ik een Dakota hoor overvliegen, denk ik daaraan terug.” Dit complete laatste interview lees je
hier
.Thomas Posthuma wordt in besloten kring gecremeerd. Een condoleance achterlaten kan in het
online condoleanceregister
van uitvaartverzorger Myosotis. Thomas laat twee dochters en kleinkinderen achter. Zijn vrouw Tonny overleed een paar jaar geleden.
Thomas Posthuma (rechts) bij de uitreiking van de Weesper Cultuurprijs in 2011. Foto: WeesperNieuws