Ontsnapping
Omdat die zigzaggende coronatango van BV Nederland mij door dansende horizonstippen een schele hoofdpijn bezorgde, probeerde ik er met een dagdroom even aan te ontsnappen. Daar plofte ik al neer op het zonnige terras van Toeters en liet ik het donzig dikke schuim van hun koffie verkeerd zalig loom door mijn glas heen walsen. Die romige zachtheid. Dat fijne belletje. Ultiem geluk was zelden zo dichtbij. Maar voor ik met mijn lippen deze godendrank kon beroeren, voer de Dubbele Bodem, je weet wel, dat optisch klassieke opduwertje dat aan de Hoogstraatse steiger logeert, in volle vaart onder de Sluisbrug door naar de Kom. Een flard van Op een onbewoond ei-hei-eiland zingende kinderstemmetjes achter zich aan slepend. Een wat wonderlijke combinatie voor dit stevige scheepje, en niet dat ik daarvan schrok…maar toch. Zwiep, daar vloog het glas vol verrukkelijke vloeistof al door de lucht om geheel volgens de wetten van de zwaartekracht voor mijn voeten met een kletsende knal uiteen te spatten. En daar, tussen al die spetters en splinters vond ik tot mijn grote verbazing een wake-upcall die tegelijkertijd een prima oplossing was. Want wat had ik nou eigenlijk aan dat rondwentelen in ingebeelde verwennerij? Juistem. Helemaal niks. Nada. Noppes. Ik had nog steeds een barstende koppijn waar je drie weken tegenaan kon leunen en stond nog steeds met lege handen valse hoop en verwachtingen te scheppen. Nee, wat ik nodig had was actie. Keiharde, impulsieve, onbesuisde actie. Die gedachte opende mij de ogen en liet mij halsoverkop de trap afstormen om mij beneden in de huiskamer direct op een klus van jewelste te storten: het kartonnen kattenhuis moest nog van een bodem worden voorzien. Geen dubbele dit keer, gewoon een zonder valkuilen of optische illusies. Hoewel ik het niet kon laten om het kersverse vloertje royaal met zwart-wit polkadot ritselpapier te bedekken. Maar of mijn twee natneuzige bontjassen daar ook scheel van gingen kijken, heb ik niet kunnen vernemen. Nog voor ik boe of bah kon zeggen, was het net opgeleverde pand al in beslag genomen en lagen ze er heerlijk in te tukken. Zoals alleen tevreden poezen kunnen doen.