Afbeelding
Foto: Marieke van Veen

Geen blad voor de mond

Woensdagavond liet ze nog zoals altijd haar hond uit. De volgende ochtend was ze er niet meer. Dat Yvonne Raaijmakers (43) geen al te beste gezondheid had, was algemeen bekend. Maar eigenlijk ging het de laatste tijd juist best goed. Dat ze er nu opeens niet meer is, zorgt voor grote schrik, verdriet en verslagenheid. 

Dan weer had ze roze haar, dan weer rood, ook wel eens spierwit en af en toe alle kleuren van de regenboog. Met dat haar, veel tatoeages, haar scootmobiel en een Engelse bulldog was ze in Weesp een opvallende verschijning. 

Yvonne was al van jongs af aan diabetespatiënt. Dit kreeg een domino-effect: de diabetes leidde tot nierfalen, waardoor ze moest gaan dialyseren. Het dialyseren leidde tot neuropathie (een aandoening aan het zenuwstelsel) in haar onderbenen en charcot-voeten, waardoor ze afhankelijk werd van een scootmobiel. In 2012 kreeg ze een nier van haar moeder Adrie. Een paar dialysevrije jaren volgden, maar de niertransplantatie zorgde ook voor een verzwakt immuunsysteem, waardoor Yvonne meerdere keren met beginnende kanker te maken kreeg. Ondertussen bleek haar moeders nier in Yvonnes lichaam steeds minder goed te functioneren. 

Nier-pancreastransplantatie

In 2017 besloten de artsen dat er een nieuwe transplantatie nodig was. Een dubbele: een nieuwe alvleesklier om van de diabetes en de gevaarlijke hypo’s af te komen en een nieuwe nier om niet drie keer per week naar het ziekenhuis te hoeven om te spoelen. Deze operatie werd echter meerdere keren op het laatste moment afgeblazen, omdat de alvleesklier van de anonieme (overleden) donor van onvoldoende kwaliteit bleek. Dit was heftig, zo vertelde ze in 2017 aan het

WeesperNieuws

, want ze keek ontzettend uit naar de transplantatie“Dan kan ik ‘s avonds met een gerust hart naar bed. Nu is er altijd de angst dat ik in mijn slaap een zware hypo krijg en nooit meer wakker word.” Uiteindelijk vond de transplantatie pas in januari 2018 plaats. De operatie en het herstel waren zwaar, maar over het algemeen deden haar nieuwe nier en pancreas het goed. Nog geen twee weken geleden kreeg ze de uitslag van een periodiek bloed- en urineonderzoek waarmee de werking van van haar organen in de gaten werden gehouden. Haar volgers op social media liet ze na het consult weten: ‘Alles is top. Me happy!’. 

‘Ik wil kunnen gaan slapen zonder die angst om nooit meer wakker te worden’ 

Social media was belangrijk voor de Weespse. Ze was altijd al erg actief op onder meer Facebook, maar omdat ze vanwege het coronavirus en haar gezondheid extra voorzichtig moest zijn, was ze afgelopen jaar nog meer online. Ze hield iedereen onomwonden en met veel humor van alles op de hoogte: haar stormachtige liefdesleven, haar nieuwste tatoeage, weer een nieuwe haarkleur, lichamelijke ongemakken, pikante grappen en heel veel foto’s en filmpjes van haar Engelse bulldog Linkin. Ook relletjes postte ze graag. Yvonne had een sterk rechtvaardigheidsgevoel en nam geen blad voor de mond. Wie zich ergens bekrompen of gemeen over uit waagde te laten, kon rekenen op een snedig repliek van de Weespse. Dat liep wel eens een beetje uit de hand, waar haar volgers dan smakelijk om moesten lachen, maar wat Yvonne ook wel eens een tijdelijke blokkade heeft opgeleverd. Dan was het een tijdje stil, en dan was ze er opeens weer. Maar nu dus niet meer. De nieuwe berichten die nu op haar pagina verschijnen, zijn posts van mensen die het niet kunnen bevatten dat ze er zomaar ‘tussenuit gepiept is’. 

‘Al word ik 60’

Moeder Adrie laat weten dat Yvonne is overleden aan een hartstilstand. Haar dochter kwam elke ochtend koffie drinken, maar gisteren kwam ze niet opdagen. Adrie is toen naar haar huis gegaan en heeft haar zelf gevonden. Reanimeren had geen zin meer: “Ik snap dat Yvonnes overlijden voor veel mensen onverwacht komt, ik ben zelf ook in shock. Maar als je kijkt naar haar medische geschiedenis, en dat er steeds iets bij kwam, dan weet je eigenlijk wel dat haar lichaam op was. Zelf wist ze dat ook. Ze zei regelmatig: ‘Als ik de 60 haal, ben ik al blij’. Juist daarom leefde ze heel intens en was ze heel levendig en sprankelend. Dat valt voor veel mensen denk ik niet te rijmen met de dood”. 

Adrie is overweldigd door de vele lieve reacties die ze krijgt en via social media leest: “Hoe ontzettend verdrietig we ook zijn, en hoe verschrikkelijk we Yvonne ook missen, al die lieve en mooie woorden doen ons heel erg goed”.