IJskristallen
Ik heb even getwijfeld of ik dit verhaal wel naar buiten moet brengen. Het is ontstaan door ... tja ..eerlijk is eerlijk: omkoping. Op een bijna mafiose manier. Maar ik wil het u niet onthouden. Ook al komt u dan zelf in de verleiding.
Mijn zoon en ik werden overvallen.
Door een aanbod dat ik (hij) simpelweg niet kon weigeren. Zoonlief mocht namelijk zelf zijn softijs maken. In een hoorn. Met zijn voet reguleerde hij de hoeveelheid. Dus dat werd een grote. Vervolgens mocht hij het ijsje ook opeten. Ja, hè hè. Maar toen kwam de truc: de verleider vroeg of ik ook wilde proeven. Wat ik ervaarde: het slagroomijs zoals we die kennen van Banketbakkerij Van der Linde, Amsterdam. En daarbij - let op - mini mini mini ijskristallen. Knallend tegen mijn gehemelte.
Oké. Ik schrijf graag over berenklauwen met satésaus, champagne (ook gecombineerd), muziek, stripboeken, seks, ananassen, supermarktaanbiedingen en meer. Maar dit was een eetsensatie zoals je die jezelf wenst als je verhuist vanuit Amsterdam naar Weesp. Magisch softijs. Voor kleine en grote kinderen (zoon en vader in dit geval). En ook weer bij - ja sorry hoor, die gozer doet het gewoon erg goed en ik heb (nog) geen aandelen in het bedrijf - Klavertje 4. Er staat een XL-versie voor de deur. Helaas zonder verlichting. Maar u gaat het vast wel vinden. Anders volgt u mij maar. Sportieve jongeling van 40+ met voetbalzoon van 5 voor op de fiets.