Nora is tekstschrijver, blogger op milesandmore.nl en social media junk. “Een dag geen wifi is een dag niet geleefd.” Volgende week op deze plek: Stefan Stasse en Jan Kooper.
Nora is tekstschrijver, blogger op milesandmore.nl en social media junk. “Een dag geen wifi is een dag niet geleefd.” Volgende week op deze plek: Stefan Stasse en Jan Kooper.

Vogels uitvogelen

"Hoor je dat? Tjie-tjie-tjuuuu tjie-tjie-tjuuuu, dat is de koolmees.” Alsof ik Nico de Haan himself ben, zit ik interessant te doen tegen m'n man over mijn enorme vogelkennis. In werkelijkheid heb ik net vijf lessen van een onlinetuinvogelcursus van de Vogelbescherming gevolgd en kan ik - in theorie - een huismus, merel, roodborstje, koolmees en pimpelmees van elkaar onderscheiden. In theorie dus. Want in de praktijk blijkt dit een stuk lastiger te zijn. Het is ochtend en we drinken koffie op het bankje voor ons huis. Eerste rang voor het vogelconcert, dat vanaf de daken wordt gegeven. Maar elk getsjilp, gefluit en gezang lijkt op elkaar. En die vogel op die ene tak: ik zie vanaf hier echt niet of hij een rood borstje heeft (roodborstje!) of blauwe vleugels en een gele borst (pimpelmees!). "Wist je dat een koolmees en een pimpelmees erg op elkaar lijken, maar dat je ze makkelijk uit elkaar kunt houden? Ze hebben allebei een gele borst, maar de koolmees heeft een soort zwarte stropdas over zijn buikje lopen. En de pimpelmees heeft een blauwe kop. Of paars, zo zou je het voor het gemak ook kunnen noemen. Pimpelpaars hoort bij pimpelmees, makkelijk ezelsbruggetje.” Verwachtingsvol kijk ik naar mijn man om te zien wat hij van mijn boeiende vogelmasterclass vindt. Hij reageert niet. In plaats daarvan staat hij op en vraagt of ik nog een koffie wil. Alleen op het bankje ben ik zo gefocust op de vogelgeluiden dat ik nu pas door heb dat Mollie, onze pup, een meter verderop wel heel rustig ligt te spelen. Als ik naar haar toe loop, zie ik dat ze wat in haar bek heeft. "Mollie, los.” M'n opvoedskills laten nog iets te wensen over, dus met m'n handen open ik haar kaakjes en peuter iets schimmigs uit haar bek. Een vogel. Dood. En zo te zien al een tijdje. Vol afschuw laat ik het beestje vallen, waarna Mollie er weer kwispelend op af springt. "Bah Mollie.” Met een leeg poepzakje raap ik het diertje weer op. Geel lijfje, witte wangen en - jawel - een zwart stropdasje. M'n hart maakt een piepklein sprongetje. Ik heb een vogel herkend! Jammer dat-ie dood is. Dag koolmees.