JAILHOUSE
Kopieergedrag is van alle tijden. Achtertuinen worden identiek nagebouwd. Palen en balken synchroon. Verlichting onder de bomen. En klaar is saai. Ik loop wat af door nieuwbouwwijken dus ik kan het weten.
Dan als de Legowereld mij op een maandagochtendwandeling bijna in haar slaapgreep heeft, galmt aan de overkant van een sloot Elvis Presley uit een huis. Wijd openslaande deuren. Snoeihard Jailhouse rock. Mijn mondhoeken en wenkbrauwen trekken door de vrolijke tonen omhoog. Benen staan op de rem. Ik ontwaar een vrouw, type jaren ‘60 schoonmaakster (theedoek in heur haar). Ze beweegt met 78-toerensnelheid een mop (geen Weesper-) door het huis. Even denk je.. een musical, maar dit… dit is echt. Dit is frisse lucht, geschoond door de vele regenbuien. Dit is een forensenwijk met weinig thuisblijvers. En hier wordt genoten en gegluurd! De vrouw beweegt soepel met haar Elvis-heupen en playbackt mee. Mijn benen herkennen het ritme, lijkt het wel. Wat een begin van de week! Intussen heeft de vrouw kunstschaatsen aan en glijdt over de vloer. Dan komt ze los en gaat het zwieren over in zweven, pirouettes, spagaten... met die mazzelende mop als danspartner.
Haar 1-persoons publiek klapt en beweegt bescheiden mee. 'One night with you'... ’It’s Now or Neverrrrrr’... Mijn God... waar houdt dit op.
Dan staat er een autoritair-kijkende-zwarte-kousen oma met kleinkind naast me. 'In the getto'... abrupt stopt de muziek. Ik knik verward. Tijd voor iets nuttigs. Werk of zo. Poeh. Pittige wandeling.