De Napolitaanse schouder
Ik las een verrassend stuk in De Volkskrant. De Napolitaanse schouder. Ook ABC (Aaf Brand Corstius) besprak het fenomeen in haar podcast. Natuurlijk, het is een futiliteit in een wereld waar alles draait om een (on)terechte hoekschop waar dan wel of geen doelpunt uit valt. Of om een glas wijn waar je het pétillanterige mist terwijl het wel op de wijnkaart staat vermeld. Er zijn ergere dingen.
Nee. Dan de Napolitaans schouder. Die heeft mij altijd verbaasd. Die ongestreken, uitgezakte vouwen bij de aansluiting van mouw naar schouderstuk. Alsof het is uitgerekt. Alsof ze zijn gemaakt voor sportschoolarmen. Werkelijk iedere man (zie Jesse Klaver) komt met zo’n jasje (pak) slonzig, dikkig over. XL-soort uitstraling. Niet over nagedacht.
Maar wat blijkt? De Napolitaanse schouder is… handgemaakt. De lubberige vouwen zijn er door een professional bewust aangezet. En dat maakt een verschil. Ik weet niet hoe het bij u in de buurt is maar hier in Weespersluis had ik veel mannen in pak verwacht. Het tegendeel blijkt waar. Als er al één ergens in pak is dan duikt hij (door zijn vrouw geopende deuropening) zo de Tesla in. En weg is hij. En ik kan dan geen Napolitaanse schouder ontwaren. Jammer.
Want ik zoek een man die de Napolitaanse schouder kan hebben. Geen middeleeuws tafereel. Met van die potsierlijke pofmouwen. Maar de nieuwste fashionlook. Advies: bezoek de komende vakantie Zuid-Italië en keer terug als overtuigd Fashionista Napolitana! Grazie.