Braakliggend groen met af en toe een schaap
Tussen de A1 en Weespersluis ligt een prachtig natuurgebied. Dit gebied slinkt met de dag, want de huizentsunami neemt de overhand. Het groen is - op een takkenbosje na - eigenlijk weiland met slootjes. Die strepen water in het groen zorgen er onder andere voor dat schapen niet een oversteek kunnen maken.
Helaas is het andersom wel mogelijk. Lees even mee: eega vroeg mij om tussen de middag een blok om te lopen. Ze nam daarbij de hond van onze vrienden mee. ‘Handig en gezellig.' Feitelijk is het een poging om een puppy in huis te nemen. Gaat niet lukken. Enfin. We wandelen over een smalle weg richting de laatste boerderij. Doodlopend dus. Dan maakt eega opeens de riem los en zegt vrolijk: ‘Apport!'
Goed. Je hebt wolven en vrolijke, speelse, enthousiaste honden. Die laatste sprong bijna katachtig over de brede sloot en rende in sneltreinvaart naar zijn speelkameraden. 16 van de 17 schapen panikeerden zichzelf alle kanten op. Tot achter een soort hek waanden ze zich veilig. Één echter koos voor een diepe moddersloot. Inmiddels luisterde de hond naar de baas en zat weer aangelijnd uit te hijgen. Het arme schaap kon alleen nog maar met touwlijnen van de boer uit de sloot worden getakeld. De 16 witte schapen plus 1 zwarte waren weer verenigd. Nog op hun qui-vive. Dat wel.
Telefoonnummer genoteerd. Mea culpa’s zover de zon reikt. En weer een avontuur rijker. De hond zal het nooit meer doen. Lang leve het Weesper groen.