Hallo Ween
Nu we de Keltische nieuwjaarsviering achter de rug hebben (ze vierden het einde van de oogsttijd, daarnaast dachten ze de spokende doden op deze dag te kunnen verwarren met verkleedpartijen. Gekke jongens, die Kelten), kom ik al snel op mijn volgende onderwerp: onze Weesper begraafplaats Landscroon. Een unieke plek, gelegen in een soort minipark/bos. Waar de zon vaak schittert op de oude zerken. Ondanks de drukte op de Muiderweg is het er opvallend rustig. Doodstil zelfs. Een ideale plek om Halloween te vieren trouwens.
Ik was daar uit nieuwsgierigheid, zo’n twee jaar geleden. En ik verbaasde mij. Nog nooit had ik een begraafplaats gezien waar je zo iemands graf in kon kijken. Of waar de bomen door een rijtje graven heen groeiden. En toch…. Ondanks het achterstallig onderhoud had het dus iets idyllisch. Omdat niemand zich bekommerde om de staat, van de doden ook geen klachten, was het juist een hidden gem. En dat naast een plek waar bedrijfspanden uit de grond worden gestampt….
Mocht u nu binnenkort tegen een burn-out aanlopen, sla dan niet rechtsaf richting de huisarts maar wandel linea recta links naar de begraafplaats. Zo het hoekje om. En geniet daar nog even van de niet-aangeharkte dodenwereld. Waar alles nog was zoals vroeger. Waar niemand iets van je wil. Alleen maar stilte om je heen. Op één angstig kwetterend mereltje na dat zich waarschijnlijk afvraagt uit welk graf u bent opgestaan.