‘Digitaal kwam geen
moment te vroeg’
WEESP Voor de Nieuwe Weesper en landelijke dagbladen zat hij in de jaren zeventig boven op het nieuws, als portretfotograaf voor het AD zette hij in het decennium daarna schrijvers, popsterren en tv-coryfeeën voor zijn lens. Toch keerde André Verheul graag terug naar het lokale nieuws. Bij het nieuwe WeesperNieuws plus de opkomende kabelkrant, waar ook zijn zoon André en dochter Carmen aan de slag gingen, begon hij als nestor aan zijn tweede jeugd.
“Ik heb nooit met dedain over lokaal nieuws gesproken”, zegt de fotograaf die toch ook jarenlang mensen als Jan Wolkers, Gerard Reve en Martine Bijl mocht portretteren voor het AD. “In Weesp tref je een complete wereld: stad, platteland, rivierlandschap – en er gebeurt van alles. Bovendien kreeg ik de ruimte om het wat artistieker aan te pakken. Dat mocht ik altijd graag doen, al moest de foto natuurlijk wel geschikt blijven voor de krant.” Dat zijn plaatselijke bekendheid binnen Weesp al snel het ijs brak bij binnenkomst, vond hij een prettige bijkomstigheid.
Tot laat in de doka
De eerste foto’s voor het WeesperNieuws waren nog zwart-witafdrukken. André dook daarvoor een dag voor de deadline van de krant altijd nog tot laat zijn donkere kamer in om alle foto’s die in de krant mee moesten af te drukken. “Dat heb ik altijd met plezier gedaan, maar daar ging enorm veel tijd in zitten. Nee, de opkomst van de digitale fotocamera kwam voor mij geen moment te vroeg. De foto was meteen beschikbaar; nou, dat was wat.”
Hij stond er maar half op
Overigens ging de opmars van de digitale camera met horten en stoten. Bij tuinderscomplex Van Houten kreeg toenmalig wethouder Wim Renkema eens iets overhandigd. Op de foto’s uit de gloednieuwe digitale camera bleek de wethouder maar half in beeld te staan. Hoe kan dat nou? André, die aan een zoeker met spiegelreflex gewend was, had er geen rekening mee gehouden dat dit nieuwerwetse ding was uitgerust met ouderwetse paralax (de zoeker zit niet op, maar naast het objectief). Toen ook deze kinderziektes uit de wereld waren, was de digitale fotografie niet meer weg te denken. “Ik kon mij meer focussen op het maken van de foto, je kon ter plekke het resultaat zien en makkelijk wat extra opnames maken. Het klinkt nu heel logisch, toen was het een enorme vooruitgang.”
Druk feestjaar
Het feestjaar 2005 zal het jaar zijn geweest waarin André het vaakst met zijn fototoestel op pad is geweest. De viering van 650 jaar stadsrechten ging gepaard met een sloot aan activiteiten die allemaal in beeld gebracht moesten worden. Het leidde tot een uniek fotoboek dat het WeesperNieuws aan alle Weespers aanbood. Een van de vele activiteiten was de expositie van kunstenares Anneke Labordus, die van 25 Weespers een prachtig schilderij maakte. Als waardering voor dit drukke jaar ontving André van het WeesperNieuws dit schilderij, waar hij in kenmerkende positie – met camera in de hand en op de achtergrond zijn fiets tegen een boom – naar een mooie compositie loert. “Het heeft nog altijd een ereplaats bij ons thuis.”
De razendsnelle ontwikkeling van het internet leidde ertoe dat er veel meer foto’s nodig waren, die ook nog eens sneller afgeleverd moesten worden. Een derde jeugd, dat geloofde André wel. Al ruim over de 65 ging hij met fotopensioen en zag hij met genoegen hoe de nieuwe generatie redacteuren steeds beter zelf de fotocamera ging hanteren.