Talisman
Mijn moeder - nu 3 jaar geleden overleden, maar leeft nog actief voort in huize Van de Kuil - tekende en schilderde vroeger veel. Haar - veelal kostbare - materialen liggen nu bij ons thuis. Onze zoon (6) ging op een middag creatief aan de slag en knipte aandachtig veel te dure tekenvellen aan stukken. Dit resulteerde in 4 prachtige kettingen (touw) met daaraan een vierkant rondje (3 cm2) geplakt. Op dat plakkerige papier een stukje rood plastic glas. Trots draag ik de ketting.
Zo ook tijdens ons voor-het-slapenritueel, 4 kaartpotten Uno (‘pesten’ voor degenen die vóór 2000 geboren zijn). Ik won ze alle vier en mijn boze zoon vroeg zich af hoe zoiets in hemelsnaam mogelijk was.
Ik bleek de enige aan tafel met de ketting om.
Het was duidelijk. Oma die in de hemel zijt, was altijd al een beetje magisch en dus zijn haar spullen dat ook. Prompt moest ik zonder geluksketting spelen en - zal je net zien - ik verloor alles. Punt gemaakt.
Laatst was er een vriendje te logeren. In de avond werd er weer Uno gespeeld (autistisch bijna). Zoon won met zijn geluksketting alle ronden. En vriendje verdrietig. Meteen mocht het vriendje de talisman om. Vol verwachting ging hij de finalematch in maar… helaas.
Met grote ogen keek het vriendje naar mijn zoon. Die had zijn antwoord klaar: "De spullen van mijn oma werken alleen bij familie. Sorry."