Nou, zo
MensenLaatst wilde een vrolijke lezer op straat graag van mij weten hoe ik dat doe, dat geschrijf. “Met tien vingers”, wilde ik er melig uitgooien. Maar één blik op haar hyperblije Ibizajurk vertelde mij dat dát niet ging werken op deze tropische dag. Dus antwoordde ik geheimzinnig: “De waarheid ligt op straat.” Gevolgd door een vette knipoog en een samenzweerderig: “Gewoon de logica van het haakje en vrij associëren maar. Dan ploppen kop, romp en staart zo je grijze massa binnen.” Dat ik die drie niet altijd even los uit de pols bij de kladden grijp, vertelde ik er even niet bij. Voor je het weet sta ik een stamp verteltheorieën op te lepelen en daar heeft een gemiddeld nieuwsgierige stoepgenoot helemaal geen oren naar. Zo ook niet deze dame,..