Filosoferen achter het stuur
WEESP – Autorijschool Voogt bestaat 40 jaar en als er twee mensen zijn die iets kunnen zeggen over de veranderde mores in het autorijden zijn dat wel Joop en Marco Voogt. Vader en zoon hebben talloze Weespers naar hun rijbewijs begeleid. Eerst vanuit een onderneming aan huis, sinds twee jaar vanuit een eigentijds pand aan de Hogeweyselaan.
door Ruth van Kessel
Praat met vader Joop en zoon Marco Voogt over het vak en de kwinkslagen vliegen over en weer. Allebei felle ogen, waarvan die van Joop nog blauwer zijn dan die van Marco. En zijn haren geven licht, zegt de oude rot in het vak, dus door zijn oud-leerlingen wordt hij in de auto al van verre herkend. Lachend vertelt Joop over een ontmoeting met een van zijn pupillen bij het stoplicht. Over hoe hij in de achteruitkijkspiegel zag dat diens motor afsloeg en de jongen niet meer naast hem durfde te rijden. "Dat is toch het oog van de meester dat iemand dan van de wijs brengt, hè", grinnikt Joop. "Nergens voor nodig, maar zo is het vaak wel."
Vrijheid in het zelf indelen van je werk is een van de verlokkingen van het rijinstructeurschap. Voor Joop was het in 1974 reden om voor zichzelf te beginnen. Een kamertje in zijn huis aan de Lageweyselaan werd vrijgemaakt voor de theorielessen en echtgenote An zorgde als steun en toeverlaat voor alles achter de schermen. Na enkele jaren verhuisde het gezin naar Aetsveld, waar het bedrijf tot twee jaar terug vanuit de Reigersweide opereerde. Marco weet niet beter dan dat er dagelijks rijinstructeurs en leerlingen over de vloer kwamen. Dat hij als bijbaantje tijdens zijn studie bedrijfsinformatica zijn instructeursdiploma haalde was vanzelfsprekend. Het beviel zelfs zo goed, dat hij als twintiger helemaal voor het vak ging. 'Weet je heel zeker dat je niet liever doorstudeert?', vroeg zijn vader. Marco antwoordde: 'Pa, ik heb je nooit chagrijnig in je werk gezien, dat wil ik ook.' Tot op de dag van vandaag heeft hij geen spijt. "Ondanks hard buffelen is de vrijheid fijn. En niets is zo leuk als met een geslaagde naar huis rijden."
Wat is er in veertig jaar veranderd? Vader en zoon vullen elkaar om het hardst aan. Joop: "Vroeger namen mensen op latere leeftijd les. Er was minder geld te besteden en rijles kwam pas in beeld als je gesetteld was. Mensen hadden meer tijd en samen een bakje koffie doen kon nog. Met weemoed denk ik terug aan de jaren 70 toen je na twee uur les in Amsterdam samen met je leerling gezellig puffend aan een sigaret naar huis terugreed. Filosoferend over het leven. Hele families heb ik opgeleid: als je je werk goed deed, kwam de volgende vanzelf."
Marco: "Nu zit je met jongeren in de auto en dan gaat het gesprek over school, sport, uitgaan en schoolroosters. Tijd voor wat ontspanning tijdens de rijles is er niet meer. Ook leerlingen expres fouten laten maken, kan niet meer. Dat laat het verkeer niet meer toe. Alles moet snel." Hoe staan de heren tegenover de pilot dat je met 16,5 jaar mag starten met rijlessen, vanaf 17 jaar je rijbewijs kunt halen, en dan tot het 18de jaar alleen onder begeleiding mag rijden? Marco: "Het klopt dat jongeren sneller dingen oppakken, maar aan de andere kant overziet hun brein nog niet alle gevaren en voelen ze zich onoverwinnelijk. Bij rijden gaat het om het maken van zoveel mogelijk kilometers, direct na het behalen van je rijbewijs. Het is de vraag of ouders dat kunnen bieden; na de euforie van het behalen van het rijbewijs van hun kind zakt het enthousiasme om te begeleiden snel weg en komen de jonge rijders met relatief weinig ervaring op de weg. De evaluatie van de pilot is over drie jaar, dan zullen cijfers het uitwijzen."