'Ik kan op wel tien verschillende manieren naar één ding kijken'
WEESP - "Een líeve film, dat wilde ik er van maken. Daarom heb ik het over die mensen laten gaan: Jaap, Nel en Simon." Weesper Lars Boom vertelt over het scenario dat hij schreef voor de film 'Toen was geluk heel gewoon', die nu in de biscoop draait.
door André Verheul
De film begint in 1974 met (ja, wrijf het er nog maar eens in, Lars) de WK-finale die Nederland verliest van West-Duitsland. Jaap Kooiman kan de beslissende goal van Gerd Müller niet verdragen en smijt het tv-toestel het raam van zijn Rotterdamse bovenwoning uit. Net op dat moment loopt Jaaps schoonmoeder voorbij met haar hondje. De tv vermorzelt het hondje en Jaap wordt opgepakt. Zijn tv-smijterij wordt uitgelegd als poging tot moord op zijn schoonmoeder.
Lars Boom: "Toen ik werd gevraagd om die film te schrijven, was dat mijn eerste beeld: een tv die uit het raam gesmeten wordt en op dat hondje terechtkomt. Dat vond ik een komisch beeld. Dus de eerste scène had ik al. Maar ja, daarna moest ik nog wel de rest van de film er achteraan verzinnen."
Hoe doe je dat?
"Gewoon thuis. Ik schrijf elke dag, werk aan meerdere producties tegelijk. Het klinkt raar, maar het is gewoon werk. Het feit dat ik veel fantasie heb om te kunnen schrijven, is ook gewoon werk. Want je traint je fantasie doordat je veel schrijft. Je leert op wel tien manieren naar één ding te kijken."
Geen inspiratie of rode draad nodig?
"Het is uiteraard wel handig als ik weet waar het over gaat en waar het eindigt. Kijk, wat ik met deze film wilde is dat de mensen het een líeve film zouden vinden. Dat ze uit de bioscoop komen en zeggen: goh, wat leuk die oude tijd, wat lief allemaal. Snap je? Daarnaast wilde ik dat alle hoofdkarakters, dus Jaap, Nel en Simon, een ontwikkeling doormaakten. Dat is gelukt: Jaap beseft dat het er in het leven niet alleen om draait om hoofd van de afdeling te worden, maar dat hij ook zijn vrouw Nel heeft. En Nel wordt geëmancipeerd en komt voor zichzelf op. Dat komt door haar yogaleraar. En Siem leert te aanvaarden dat ook een vrouw van zijn eigen leeftijd leuk is. O ja, en Meneer Harmsen komt uit de kast."
Verklap je niet te veel?
"O, nee hoor."
Hoe werd je voor deze film gevraagd?
"Door een producer waar ik vaker mee werkte. Gerard Cox en Sjoerd Pleijsier die Jaap en Simon spelen, schreven de tv-afleveringen, maar omdat film toch een ander metier is kwamen ze bij mij uit. Ze lieten mij helemaal vrij. Daar was ik wel heel blij om. Wel heb ik ze tussendoor steeds laten meelezen. Want ja, wij zijn Weespers, en in feite boeren-Amsterdammers, dus wij hebben niet van nature die typische humor van Rotterdam die nodig is in deze film. Door te googelen op 'grappen over Rotterdam' kwam ik al een heel eind, maar ik ben natuurlijk geen 010. Gerard en Sjoerd kennen de karakters door en door en zeiden bijvoorbeeld: dat zou Jaap nooit doen en dat zou Nel nooit zeggen. Daar heb ik heel veel aan gehad."
'De tv boven op dat hondje vond ik komisch. Maar toen de rest nog'
Ben je tevreden over het eindresultaat?
"Ja, ik ben er... ja, wel tevreden over. Dat gebeurt niet vaak, moet ik zeggen. Nee, ik denk over mijn eigen werk meestal: hmm, wel aardig, kan beter. Maar deze vind ik heel aardig geworden. Trouwens, wat mij opviel tijdens het schrijven is de enorme kwaliteit van de Nederlandse muziekbandjes uit die tijd. Die muziek komt volop terug in de film. Ik raad iedereen aan dat nog eens op te zoeken: Nederlandse bands vanaf pakweg 1966 tot 1975. Golden Earring, Motions, Earth & Fire, Cats. Hoge kwaliteit, een waanzinnige rijkdom aan muziek."