Reinier van der Aart met een Affligembiertje, voor zijn werk op het terrein van de Westergasfabriek.
Reinier van der Aart met een Affligembiertje, voor zijn werk op het terrein van de Westergasfabriek. Foto: Christian Pfeiffer

'Ik fotografeerde gratis feestjes, daar heb ik nog profijt van'

WEESP - De ster van Reinier van der Aart is snel rijzende met foto's in Vogue, L'Officiel, portretten van leden van het Koninklijk Huis en opdrachtgevers als Louis Vuitton. Afgelopen dagen was het werk van de Weesper te zien op de Unseen Photo Fair in Amsterdam.

door Christian Pfeiffer

Bij de bar, met een glas bier, staat Reinier van der Aart (39 jaar). Op de achtergrond zes van zijn foto's op groot formaat. Zwart-wit. Niet op de beursvloer, waar de fotografie alleen bereikbaar is met een kaartje, maar in de Unseen lounge. Daardoor is dit misschien wel de beste plek: hier aan de bar komt iedereen. De Unseen Photo Fair is een grote fotografiebeurs en expositie. Voor liefhebbers een walhalla.

De expositie van RVDA. Dat is zijn handtekening: "Reinier van de Aart op z'n Engels? Dat klinkt niet." Hij studeerde Geneeskunde en ook Filosofie, maar na jaren studeren kwam hij er achter dat werken in het ziekenhuis niets voor hem was. 14 jaar geleden is hij abrupt gestopt en sinds bijna tien jaar is hij professioneel fotograaf. "Ik ben begonnen met het fotograferen van feesten. Ongeveer drie keer per week. Gratis. Ik was ervan overtuigd dat dit de manier was om mijn naam bekend te laten worden."

"Om mij te onderscheiden leverde ik aan het eind van het feest geen honderden foto's lukraak aan, zoals anderen wel deden. Ik zorgde ervoor dat op de feestjes iedereen op zijn best op de foto kwam en was daarna veel tijd kwijt aan het nabewerken. Aan het eind bleef een kleinere selectie over." In elke foto groot die letters: RVDA. Zijn aanpakte werkte. Nog steeds wordt hij herkend van die tijd. "De jongens op die feestjes van toen zijn de bankdirecteuren van nu."
Want de tijd van feestjes ligt achter hem. Tenminste, dat soort feestjes. Vorige week fotografeerde Reinier nog de opening van de Prada-winkel in Amsterdam. Toch is de parallel met zijn vroegere werk er wel. "Ik heb geleerd om in zeer korte tijd een goede foto te maken. Dat was belangrijk op die feestjes en nog steeds is dat de basis. Als ik foto's maak van bijvoorbeeld Sophia Loren heb ik heel kort de tijd."

Zes foto's hangen achter hem. Bijna allemaal zwart-wit. Reinier wordt meermaals aangesproken. Hij vertelt graag. Achter elke foto gaat wel een waanzinnig verhaal van minimaal een kwartier schuil. Wellicht controversieel is het portret van de onlangs overleden Sieb Posthuma. Daarin heeft hij zichzelf zwart geschilderd. Met de wetenschap van nu een bijzondere foto. Dat Van der Aart ooit eens in Weesp terecht zou komen, was tot enkele jaren geleden ondenkbaar. "Een vriend verhuisde van Amsterdam naar Weesp. Ik heb hem uitgelachen", zo biecht Reinier op.

Pas vele bezoeken aan die vriend later was Reinier een keer met de trein bijna een uur te vroeg in Weesp. "Ik dacht: ik ga nog een rondje lopen. Ik weet nog goed dat ik een roze sjaal met groene mannetjes met piemels erop om mijn nek had. Voor de deur van café Amstelstroom twijfelde ik of ik een biertje ging doen. Dat heb ik toch niet gedaan vanwege die sjaal. Toen kwam ik langs de etalage van Koster di Giacomo en zag ons huis. Dat wisten we toen natuurlijk nog niet, maar het was precies wat ik zocht. "
Weesp bevalt hem ondertussen meer dan uitstekend. "Een perfecte plek voor mijn werk en mijn gezin en als ik me druk maak, sta ik zo in Amsterdam."