Verkopen kan niet, dus fietsen gaan grijper in
WEESP - Het kan gebeuren; even snel de trein halen en bij terugkomst geen fiets meer in de stalling. Althans niet op de plek waar die eerst stond, maar in het achterste rek. De gemeente houdt de stalling bij het station streng in de gaten en ruimt bijna dagelijks op.
door Christian Pfeiffer
Wel eens een waarschuwingssticker aan het stuur gehad? De gemeente Weesp haalt jaarlijks bij het station zo'n 200 fietswrakken weg en 50 fietsen van reizigers die keer op keer weigeren hun fiets in de stalling te zetten. Dat zijn de extreme gevallen: 15 fietsen per week worden door de gemeentemedewerkers in de rekken gezet en dus opgeruimd. Er is een systeem voor.
Op de gemeentewerf geven medewerkers Ben Tames en Rob van der Spek uitleg. "We hebben drie kleuren stickers: groen, geel en rood. Reizigers die hun fiets niet in het rek zetten krijgen van ons eerst een gele. Dan heb je 24 uur om je fiets te verplaatsen", zo steekt Van der Spek van wal. "Staat die er dan nog, dan krijg je een rode sticker en dan heb je nog maar zes uur de tijd. Staat de fiets er dan nog, dan zetten wij hem naar het achterste rek." Tames en Van der Spek leunen achterover."En dan hebben we groen voor fietswrakken. Dan zijn er meer dan drie gebreken aan een fiets gevonden. Dan heb je een maand om hem weg te halen van de stalling, anders doen wij dat." Honderden, zo niet duizenden fietsen staan er dagelijks bij het station. Dagelijks lopen gemeentemedewerkers ze na. Maar ook aan hun geduld zit een grens. Wie meermaals een rode sticker heeft gekregen wordt geregistreerd en op een gegeven moment wordt de fiets meegenomen naar de werf aan de Amstellandlaan. Vaak worden ze daar nooit meer weggehaald.
Neem bovenstaande fiets op de foto. Niet zo oud, vrij hip, met extra bagagedrager op de voorkant en vrijwel tiptop in orde. Meerdere stickers, waaronder een rode, aan het stuur. De kans is groot dat de eigenaar het rijwiel niet meer komt ophalen. Over minder dan drie maanden hangt de fiets in de grijper. Veranderd in schroot. Zonde, maar de ervaring leert dat veel fietseigenaren helemaal geen moeite meer doen voor hun stalen ros als die is verdwenen. Elke fiets wordt gecontroleerd of die als gestolen staat geregistreerd. Soms wordt zo'n fiets teruggevonden.
Ze worden tot schroot geperst. Eigenaren kunnen zich drie maanden melden bij het Stadskantoor. Daar liggen foto's met de meegenomen fietsen. Herkent een eigenaar zijn of haar stalen ros dan mag die hem voor 15 euro gaan ophalen bij de Gemeentewerf. Na die drie maanden is het klaar. De grijper gaat erin." We kunnen het ons niet veroorloven dat we op enige manier de schijn tegen krijgen dat we er iets aan verdienen. Als we ze zouden verkopen, dan zou de nieuwe eigenaar mogelijk voor fietsendief kunnen worden aangezien als de eigenaar nooit heeft bedacht dat de fiets door de gemeente is meegenomen en het zou ons in een heel verkeerd daglicht plaatsen. Ook omdat we dan beschuldigd kunnen worden belang te hebben bij het weghalen van de fietsen", zo legt Ben Tames uit. Zijn collega vult hem aan: "En we hebben er de capaciteit niet voor om dat allemaal te gaan regelen. Soms doet het wel pijn dat zulke mooie fietsen worden vernietigd en voor oud ijzer weggaan." Het strenge beleid werpt zijn vruchten af. Waar vroeger de buurt klaagde over de armoedige aanblik van de fietsenstalling is dat nu niet meer het geval. "99 procent van de mensen parkeert gewoon elke dag hun fiets in een rek. En 99 procent van de mensen die ons aanspreken is blij met ons werk", zo vertelt Van der Spek. De vraag bij hem blijft alleen waarom iedereen altijd zijn fiets in het eerste rek bij de deur probeert te proppen, terwijl die altijd helemaal vol staat.
Gemeente geeft inzicht in stickersysteem: geel, rood en groen
