Amper geld voor eten: het kan de beste overkomen
WEESP - Een jaar geleden belandde Annette (38) in de bijstand. Grote schrik: er bleef na aftrek van de vaste lasten amper geld over voor eten en kleding voor haar gezin. Ze trok aan de bel en werd doorverwezen naar de Voedselbank. De drempel was groot. Na de eerste keer barstte Annette thuis in tranen uit. Van opluchting. "Ze waren daar zo warm en hartelijk geweest, ik voelde me weer mens."
door Marieke van Veen
Afhankelijk zijn van de Voedselbank. Annette (gefingeerde naam) is het levende bewijs dat het iedereen kan overkomen. Ze wil haar verhaal delen om af te rekenen met vooroordelen én om te vertellen hoe belangrijk het werk van de Voedselbank is.
Hoe is deze situatie ontstaan?
"Ik ben een alleenstaande moeder en al 2,5 jaar werkloos. Het was al geen vetpot, maar toen ik vorig jaar in de bijstand belandde, werd het echt zorgwekkend. Met aftrek van de vaste lasten hield ik 185 euro per maand over om eten en kleding te kopen voor mijzelf en mijn twee jonge kinderen. Ik schrok me kapot en ben hulp gaan zoeken. Via de Sociale Dienst en Maatschappelijk Werk kwam ik bij de Voedselbank terecht."
Hoe was dat traject?
"Vernederend. Je moet je financiën blootgeven en overal verantwoording voor afleggen. Ik kom uit de financiële wereld en kan prima overweg met cijfers. Ik bespaarde al overal op, nog meer bezuinigen kon echt niet. Uiteindelijk kreeg ik groen licht voor de Voedselbank. De drempel was hoog, maar ik ging. Ik moest wel."
Schaamde je je?
"Enorm. Er bestaan vele vooroordelen over de cliënten van de Voedselbank: slonzen, te lui om te werken, verslaafd... Om eerlijk te zijn leefden die vooroordelen ook bij mij. Met het lood in mijn schoenen ging ik de Grote Kerk binnen. Maar het werd een heel positieve ervaring. De andere cliënten bleken gewoon mensen zoals jij en ik en de vrijwilligers waren heel warm en hartelijk. Weer thuis barstte ik in tranen uit. Van opluchting. Er was weer eten in huis en ik voelde me weer mens dankzij de vrijwilligers met hun aandacht en hun luisterend oor."
'Met het lood in mijn schoenen ging ik de Grote Kerk binnen'
Red je het met het voedselpakket?
"Je moet het zien als basis. Er zitten vooral lang houdbare producten in, zoals rijst, macaroni, soep en pastasaus. Met het beetje geld dat ik zelf heb, koop ik er producten bij om er een complete maaltijd van te maken. 'Vroeger' deed ik op zaterdag boodschappen voor de hele week. Nu haal ik op donderdag het pakket en als ik geïnventariseerd heb wat ik daarmee kan, haal ik vrijdag de aanvullende boodschappen."
Kun je gezond en gevarieerd eten?
"Pastasaus maak ik het liefst vers, maar als ik alles los moet kopen ben ik wel heel snel door mijn geld heen. Dus wordt het saus uit een potje. Maar het kan veel slechter hoor, ik vertik het om elke dag de frituurpan aan te zetten omdat dat zo lekker goedkoop is. Kortom: we eten zo gezond mogelijk."
Mis je dingen in het pakket?
"Bijna alles zit er wel eens in, maar helaas niet elke week. Het is afwachten wat je krijgt. Soms heb je een hele zak appels, soms zit er niet één stuk fruit in. Wasmiddel en shampoo worden gelukkig wel eens verstrekt, maar ik kom vaak tekort. Ik ga naar de goedkoopste winkels en toch blijven dat enorme uitgaven voor mij. Maar ik wil niet klagen, alle beetjes helpen. Dankzij de Voedselbank kan ik elke dag eten op tafel zetten."
Zijn je kinderen op de hoogte?
"Ja, ze gaan soms mee om het pakket op te halen. Ik vind dat je daar eerlijk in moet zijn. De jongste is 4, die krijgt er weinig van mee, maar de oudste van 9 beseft het heel goed. Hij denkt mee over de uitgaven en vraagt eigenlijk nooit om iets als hij het niet echt nodig heeft. Heel lief, maar ik vind het ook naar. Een kind van die leeftijd zou zich hier niet druk om moeten maken."
Drukt het een stempel op hun jeugd?
"Vast wel, maar niet in negatieve zin hoop ik. Ik kom zelf uit een arbeidersgezin, we hadden het niet breed. Toch heb ik een fijne jeugd gehad. Ik baal ervan dat ik geen werk heb, maar ik kan daardoor wel volop aandacht aan de kinderen geven. Je kunt naar de bioscoop of thuis op de bank tegen elkaar aankruipen en een filmpje kijken. Dat laatste doen wij en daar genieten we enorm van."
Hoe zie jij de toekomst?
"Als ik maar een baan zou hebben... Ik solliciteer me suf, maar wordt vaak niet eens uitgenodigd voor een gesprek. Tot die tijd is er de Voedselbank. Ook na die tijd trouwens, want dit weet ik zeker: als het mij weer goed gaat, ga ik die pakketten uitreiken. En dat ga ik net zo warm en hartelijk doen als mij nu overkomt. Die vrijwilligers doen veel meer dan voedsel verstrekken alleen."