Schoolvoetbal

Op een grijze woensdagmiddag in maart was het weer tijd voor schoolvoetbal. Heel Weesp – kinderen, ouders, opa’s, oma’s, broers, zussen, neven, nichten - was uitgelopen om te voetballen, aan te moedigen, te fluiten of de gewonden te verzorgen. 

Schoolvoetbal is altijd een waar slagveld; de slag om Waterloo is er niets bij. Toen ik aan kwam lopen waren de eerste slachtoffers al gevallen. Ik passeerde een jongetje dat luid snikkend uitriep: “Ze schieten heel hard!” Waarop een hulpvader vermanend zei: “Dit is voetbal, dat hoort erbij.”

Op een veld ergens achterin trof ik het team van mijn dochter. Door een foutje moest haar meisjesteam uitkomen tegen zeven teams van louter jongens. Dat was, alle genderemancipatie ten spijt, een hele klus. Midden op het veld stond een vader, zijn buik wat omvangrijker dan in de tijd dat hij zelf nog op de basisschool zat, maar met niet minder animo. 

Hij blies op zijn fluitje en de strijd barstte los. Mijn dochter rende dapper heen en weer zonder ooit de bal te raken. Ik kende het zo goed van vroeger: dat doelloze heen en weer rennen zonder enig gevoel voor strategie of techniek, intussen hopend dat die harde bal aan je voorbij mag gaan. Alles om maar de indruk te wekken dat je bijdraagt aan het spel.

De dames hielden dapper stand maar het mocht niet baten. Eén voor één werden ze geveld. Ik hoorde een jongen zeggen: “Ik schiet gewoon de bal in haar maag, niet eens zo heel erg hard, en zij maar gillen: ah ah ah!” Tussen de wedstrijden door aten ze snikkend een banaantje.  Daarna bespraken ze een nieuwe strategie: ieder een vaste plek op het veld als aanvaller of verdediger, en niet die plaats verlaten ook al komt er een bal voorbij. 

Een moeder langs de zijlijn hield de moed erin en riep enthousiast: “Goed zo dames, knallen!” Aan het eind van de middag verlieten ze verslagen het veld. 7-0. Maar, anders dan bij Waterloo: het ging om het spel, niet om de overwinning. Volgend jaar weer? Volgend jaar weer.

Jackie June ter Heide werkt in de ggz en volgt daarnaast de Schrijversvakschool. Sinds 2018 woont zij in Weesp. Volgende week op deze plek: Hans Burggraaff